ΜΠΕΡΔΕΜΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΠΟΥΔΑΙΟΥ ΖΑΚ ΓΑΛΙΦΙΑΝΑΚΗ

Ο Ζακ Γαλιφιανάκης μιλάει στο ΜΕΝ 24 O ελληνικής καταγωγής κωμικός μιλάει για την παιδικά του χρόνια, τα μυστικά της τέχνης του και για τα "δηλητήρια" του Χόλιγουντ! Απίστευτα αστείος, με τις διάφορες γκριμάτσες που επιχειρεί, είρωνας, κυνικός και ενίοτε αυτοσαρκαστικός μέχρι δακρύων. Καλωσήρθατε στο προσωπικό σύμπαν του πιο ταλαντούχου κωμικού αυτή τη στιγμή στην Αμερική: του έλληνα δεύτερης γενιάς Ζακ Γαλιφιανάκη, ενός ανθρώπου που μπορεί να μην μιλάει ελληνικά, αλλά, όπως φάνηκε από την κουβέντα που κάναμε μαζί του, μπορεί κάλλιστα να σκέφτεται ωσάν κλασικός εκπρόσωπος της μεσογειακής λεκάνης... Μεγάλωσες ως κλασικός έλληνας της διασποράς ή αμερικανοθρεμμένος; Η οικογένειά μου ήταν η μόνη ελληνική οικογένεια στη μικρή πόλη που ζούσαμε, στην Νότια Καρολίνα. Οπότε καταλαβαίνεις πως μεγάλωσα ανάμεσα σε κλασικούς αμερικανούς βλάχους (rednecks). Δεν ήμασταν η τυπική ελληνική οικογένεια, αν κι υπήρχαν πολύ παραδοσιακά ελληνικά στοιχεία, όπως το ότι όλα τα ξαδέλφια ήταν πολύ δεμένα μεταξύ τους και το πως, μετά από κάθε οικογενειακό τραπέζι, όλο το σπίτι μύριζε σκόρδο και καπνό. Χρησιμοποιείς στις παραστάσεις σου ανέκδοτα που είναι 100% ελληνικά; Έχω κάνει πολλάκις αστεία σχετικά με το ελληνικό της καταγωγής μου, αλλά δεν στηρίζω το νούμερο μου μόνο σε τέτοιου είδους ανέκδοτα, γιατί είναι κάτι που με περιορίζει. Ποιος ο ρόλος της έκπληξης ως βασικό προσόν ενός stand up κωμικού; Είναι η αγαπημένη μου: λατρεύω να πηγαίνω το κοινό μου σε ένα «μέρος» που δεν περίμεναν με τίποτα. Δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο η τέχνη της κωμωδίας μπορεί να ακολουθεί μια φόρμουλα. Όλα πρέπει να εξαρτώνται απ' το στοιχείο της έκπληξης. Οπότε να υποθέσω πως αυτοσχεδιάζεις αρκετά και δεν έχεις τόσες πολλές ατάκες έτοιμες από πριν; Όντως έτσι είναι, αν και ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις πόσο μεθυσμένος είναι κάποιος από κάτω ή αν υπάρχει ένα μωρό στο κοινό -ή, ακόμη καλύτερα, αν υπάρχει ένα μεθυσμένο μωρό κάπου από κάτω σου. Δεν ξέρεις πως θα ανταποκριθούν όλοι αυτοί, οπότε κυρίως χρησιμοποιώ δοκιμασμένα αστεία που ξέρω πως πάντα πιάνουν. Με ποιους κωμικούς ήρωες μεγάλωσες; Κυρίως την οικογένειά μου: ειδικά ο αδελφός και η αδελφή μου είναι ξεκαρδιστικοί. Πως καταπολεμάς το άγχος σου πριν βγεις στη σκηνή μπροστά σε τόσο κόσμο; Με ένα ποτήρι κρασί κι ένα μπολ φράουλες το μυαλό μου έρχεται στα ίσια του. Όταν ξεκινούσα την καριέρα μου τα δόντια μου συνήθιζαν να ιδρώνουν απ' την αγωνία. Γιατί τόσοι σπουδαίοι κωμικοί, όπως ο Μπιλ Χικς και ο Τζον Μπελούσι παθαίνουν νέοι; Γιατί όταν γίνονται διάσημοι ξεχνάνε από που ξεκίνησαν και για ποιο λόγο έγιναν κωμικοί. Επίσης, αν είσαι απ' τη φύση σου αυτοκαταστροφικός, τα πολλά χρήματα μπορούν να σε αποτελειώσουν. Είναι ένα απ' τα δηλητήρια που το Χόλιγουντ προσφέρει αφειδώς, γι' αυτό κι εγώ προσπαθώ να κρατηθώ όσο το δυνατόν περισσότερο μακριά απ' αυτό. Για ποιο λόγο ένας stand up κωμικός δεν απολαμβάνει σεβασμού από πολλούς ηθοποιούς συναδέλφους του; Γιατί όταν βλέπεις τον Τζιμ Κάρει να κάνει όλα αυτά τα καραγκιοζιλίκια, μετά δεν μπορείς να τον δεις να υποδύεται τον ευαίσθητο ήρωα που προσπαθεί να σώσει την οικογένειά του. Ενώ είσαι υπέρ της μαριχουάνας, εντούτοις ποτέ δεν κάνεις πλάκα σχετικά με το θέμα. Δεν μπορείς να αστειεύεσαι με ένα θέμα όπως το χασίς. Είναι αλήθεια ή μύθος πως «οι έλληνες της διασποράς διαπρέπουν»; Όταν ο παππούς μου ήρθε στις Η.Π.Α. είχε ένα φοβερό κίνητρο για δουλειά, μια εκπληκτική όρεξη, όπως ακριβώς και κάθε μετανάστης, νομίζω. Αυτό που λες ισχύει άνετα και για τους Ουκρανούς ή Μεξικανούς μετανάστες, ποτέ δεν είναι θέμα εθνικότητας, αλλά καθαρά ατομικότητας του καθενός. Μεγάλωσες ως Χριστιανός Ορθόδοξος αλλά στην πορεία «έκανες νερά»... Κάποιος έχει πει πως όλες οι συζητήσεις σχετικά με τη θρησκεία καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα: ο δικός μου φανταστικός φίλος είναι καλύτερος απ' τον δικό σου φανταστικό φίλο. Βαφτίστηκα ορθόδοξος, αλλά τα τελευταία 20 χρόνια αναρωτιέμαι για την χρησιμότητα της οργανωμένης θρησκείας. Επίσης, όταν σου την έχει πέσει ιερωμένος, είναι δύσκολο να έχεις εμπιστοσύνη στη θρησκεία. Τι προσβάλλει την αισθητική σου; Το να βλέπω ανθρώπους να πετάνε απορρίμματα στο δρόμο. Τρελαίνομαι. Το αγαπημένο σου ελληνικό φαγητό; Το τζακάκι. Δεν είναι ακριβώς φαγητό, αλλά λατρεύω να το ετοιμάζω. Κρητικό φαντάζομαι, λόγω καταγωγής; Ακριβώς. Από ένα χωριό στη μέση του νησιού. Από πότε έχεις να πας; Πήγα πρώτη φορά στα 14 μου, μόνος μου και τελευταία φορά πριν λίγα χρόνια. Όποτε επιστρέφω στις Η.Π.Α. μου έρχεται να κάνω εμετό, επειδή η Κρήτη είναι ένα εξαιρετικά μαγνητικό, για μένα, μέρος. Ποια είναι η πιο εκνευριστική ερώτηση που θα μπορούσε να σου κάνει κάποιος; Σχετικά με τη γενειάδα μου. Κάτι τελευταίο που το έχω απορία: έχεις καμία σχέση με την ομώνυμη οικογένεια ζαχαροπλαστών που κάνει κάτι φοβερά γαλακτομπούρεκα; Πρώτη φορά το ακούω αυτό. Πρέπει να μου στείλεις ένα ταψί. Δηλαδή, σχεδόν το απαιτώ. Θα ρωτήσω κι εγώ τις πηγές μου και θα μάθω.

THE FOUNTAIN (2006)

Η κινηματογραφική πρόταση της ημέρας. Από τον Darren Aronofsky.

Θηρίον το Αλύπητον

ΑΡΧΙΣΑΝΕ ΤΑ ΔΩΡΑ

PERFORMANCE

ΓΛΥΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ

TRINITY

IT'S KIND OF A FUNNY STORY

Προτεινόμενη ταινία της ημέρας.

Θηρίον το Αλύπητον

ΚΑΠΟΙΟΙ ΖΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΘΗΛΥΚΑ ΘΕΛΓΗΤΡΑ...

Τους δίνω κάτι στο πιο μουσκουλέ.

Θερίον

Django Reinhardt - Jazz Guitar Genius

LET THE RIGHT ONE IN - ΑΣΕ ΤΟ ΚΑΚΟ ΝΑ ΜΠΕΙ

Σπουδαία μεταφυσική ταινία από τη Σουηδία.

Θηρίον το Αλύπητον

Χρήστος Κουστούρης (ταξιμάκι)

ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΝΗΚΟΜΕΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΔΥΣΙΝ.

Η δική μου ανάγνωση των γεγονότων που συμβαίνουν στην ευρύτερη γειτονιά μας λέει ότι οι πάλαι ποτέ φυσικοί, ψυχικοί, πραγματικοί ή φανταστικοί σύμμαχοι της φτωχής δικιάς μας αριστεράς καταρρέουν ο ένας μετά τον άλλον, μέσα σε δάκρυα, αίμα και ντροπή.

Η δεξιά μας ήθελε να ανήκομεν εις την Δύσιν, ποτέ όμως δεν ανήκαμε πραγματικά, έστω και αν είχαμε υπογράψει το βορειατλαντικό σύμφωνο. Ποτέ δεν ανήκαμε πραγματικά γιατί στη δύση που προόδευσε κυριαρχεί ο αυτοσυνείδητος άνθρωπος της ευθύνης και όχι ετεροκαθοριζόμενος άνθρωπος της ομάδας.

Σήμερα, αντί να κλαψουρίζουμε και να μπεμπεκίζουμε, πρέπει να αδράξουμε την ευκαιρία. Τα γεγονότα στον κόσμο μιλάνε. Αρκεί να έχουμε τον τρόπο να τα καταλάβουμε.

Θηρίον το Αλύπητον

ΣΙΣΕ ΚΛΑΨΕ!

Την κούπα θα την σηκώσει ο γίγαντας Μοντεστό.

Θηρίον το Αλύπητον

ΗΘΙΚΟΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ΠΑΝΤΑ

OLENKA

ΗΘΙΚΟΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ

ΧΡΥΣΗ ΑΜΜΟΣ

ΛΟΥΛΟΥΔΑΤΟΣ

ΗΘΙΚΟΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ

ROSALINDA

FACE TO FACE

SYNECDOCHE, NEW YORK

Δύσκολη αλλά πολύ καλή ταινία.

Θηρίον το Αλύπητον

ΤΑ ΔΩΣΑΜΕ ΟΛΑ.

ΦΕΥΓΟΥΝ ΤΑ "ΑΣΤΕΡΙΑ" ΤΟΥ ΒΑΖΕΛΟΥ.

AN EDUCATION

Μια καλή, εγγλέζικη ταινία. Καλοπαιγμένη, όπως όλες.

Θηρίον το Αλύπητον

ΘΕΑΤΕΣ

Η ΖΕΒΡΑ

ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΛΕΪ ΟΦ

ΤΑ ΕΝΝΙΑΜΕΡΑ

POLITIST, ADJECTIV - ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ, ΕΠΙΘΕΤΟ

Άλλη μια πολύ καλή ρουμάνικη ταινία φίλοι μου.

Θηρίον το Αλύπητον

ΠΡΟΣΟΧΗ!

Δεν είμεθα ακόμη μαθηματικώς πρωταθληταί.

Θηρίον το Αλύπητον

Ο ΓΟΝΤΙΚΑΣ ΚΙ Ο ΠΟΝΤΙΚΑΣ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ!

ΒΑΓΓΕΛΑ, ΜΑΣ ΤΑ ΜΠΕΡΔΕΥΕΙΣ.

ΑΝΕΣΗ

DANCER IN THE DARK

Παλιά θαυμάσια ταινία του Lars von Trier.

Θηρίον το Αλύπητον

"ΑΝΗΘΙΚΟΙ" ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ

ΗΘΙΚΟΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ

ΤΟ ΘΗΡΙΟΝ Ο ΤΡΥΦΩΝΑΣ!

ΕΙΜΑΙ ΗΘΙΚΗ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ! ΑΜ ΠΩΣ;

ΟΤΑΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΦΥΡΙΞΩ, ΣΦΥΡΙΖΩ.

Ρουμάνικη ταινία. Αξίζει.

Θηρίον το Αλύπητον

ΓΙΑΤΙ;

Δώσαμε δικαιώματα στους ανύπαρκτους।

Θηρίον το Αλύπητον

ΕΠΙΔΕΙΞΗ

BLUE VALENTINE

Κινηματογραφική πρόταση της ημέρας από το θηρίον.

ΜΗΝ ΚΑΒΛΩΝΕΙΣ ΠΙΤΣΙΡΙΚΟ!

ΜΗΝ ΚΩΛΩΝΕΙΣ ΠΙΤΣΙΡΙΚΟ!

Μακάρι...

Μετά την πτώση της χούντας, μικρός 15χρονος μαθητής περιέτρεχα με τη σπουδή ενθουσιώδους κουταβιού κάθε εκδήλωση της εποχής εκείνης, σε συναυλίες, ομιλίες, διαδηλώσεις…
Σε μια από αυτές στο Παναθηναϊκό Γήπεδο, στην Αλεξάνδρας, κοντοστάθηκα σε ένα πηγαδάκι, από τα πολλά και θορυβώδη της εποχής. Σε κάποια στιγμή άρχισα κι εγώ να λογομαχώ με ένα τύπο, που με όσα έλεγε μου έμοιαζε με δεξιό ή και κρυπτοχουντικό… Μούλεγε, τούλεγα, φωνάζαμε δηλαδή και σιγά – σιγά ανοίξαμε το δικό μας πηγαδάκι, μαζεύτηκαν κι άλλοι και παρακολουθούσαν την «αντιπαράθεση»…
Μου λέει ο τύπος: «Καλά, μιλάς για την Κίνα!.. Για πες μου, πότε ψήφισαν σοσιαλισμό οι κινέζοι; Πότε γίνανε εκλογές;»
Να πω την αλήθεια, κάπου σταμάτησε το μυαλό μου. Ο τύπος χαμογέλασε ειρωνικά. Τότε πετάχτηκε κάποιος από πίσω μου, ένας ψηλέας με μούσια και μαλλιά και φώναξε βροντερά:
«Μη κωλώνεις ρε πιτσιρίκο! Οι κινέζοι ψήφισαν με τα όπλα τους!»
Αμέσως φωτίστηκε το πρόσωπό μου. Ναι, οι κινέζοι είχαν κάνει επανάσταση, τι να τις κάνανε τις εκλογές;

Χρόνια πολλά μετά, ακόμα δεν έχω ξεχάσει εκείνη τη συζήτηση. Όχι, κατά βάθος δεν με είχε ικανοποιήσει η απάντηση του μούσια… παρότι τότε την είχα χαρεί. Απ’ τα δεκαπέντε μου μέχρι και μετά τα είκοσι, διεξήλθα όλα τα… στάδια του αριστερού ακτιβισμού, όμως ποτέ μου δεν είχα ξεχάσει εκείνο το δισταγμό μου, για το αν και πώς ψήφισαν οι κινέζοι σοσιαλισμό…

Σήμερα γινόμαστε μάρτυρες μιας εξέγερσης στις αραβικές χώρες. Μιας εξέγερσης που το κύριο χαρακτηριστικό της είναι ο αυθορμητισμός και από την άλλη, η αδυναμία της εξουσίας να την αντιμετωπίσει αποτελεσματικά.
Η εξέγερση αυτή δε γίνεται με τα όπλα. Αγανακτισμένοι πολίτες απλά κατεβαίνουν στο δρόμο φωνάζοντας ότι δεν αντέχουν άλλο. Δεν αντέχουν τη φτώχεια, την ανελευθερία, την υποκρισία του θρησκευτικού καθωσπρεπισμού και τη γελοιότητα του κρατικού αυταρχισμού.
Νέοι κυρίως, από τα χαμηλά και μεσαία στρώματα. Και γυναίκες. Και άνεργοι. Και φτωχοί εργάτες, που δουλεύουν για ψίχουλα.
Τι φέρνει αυτή η εξέγερση κανείς δεν μπορεί να πει.
Δεν πρόκειται για μια οργανωμένη εξέγερση. Δεν υπάρχουν «πολιτικά υποκείμενα» για να την λεηλατήσουν καθοδηγητικά. Ακόμα και οι θρησκευτικοί ινστρούχτορες του αραβικού ισλαμισμού πιάστηκαν στον ύπνο. Οι για δεκαετίες ολόκληρες βολεμένες και μουχλιασμένες ηγεσίες των χωρών αυτών και οι καθεστωτικοί τζουτζέδες τους τρέμουν την επόμενη μέρα. Βασιλιάδες, δικτάτορες, συνταγματάρχες και ισόβιοι πρόεδροι. Η «φωτιά» μεταδίδεται σα φωτιά σε σπαρμένο κάμπο, με το φύσημα του αγέρα.
Να το ξαναπούμε: Η εξέγερση αυτή δε γίνεται με όπλα. Δεν είναι ένοπλη. Δεν είναι καν βίαιη από την πλευρά των εξεγερμένων. Είναι η απελπισία και η χαμένη αξιοπρέπεια που την κινούν. Τα ιδανικά που φλογίζουν τον απλό άνθρωπο, που νιώθει να χάνεται η ζωή του, τα νιάτα του, μες τη σκουριά। και τη μιζέρια.
Είναι το διαδίκτυο, η άμεση επαφή με κοινωνίες που απέχουν χιλιάδες χρόνια από τις δικές τους. Με ανθρώπους που τουλάχιστον νιώθουν ελεύθεροι, έχουν ανθρώπινα δικαιώματα, ελευθερίες, επιλογές…
Τι θα γίνει τελικά; Κανείς δεν μπορεί να το πει.
Το πιο πιθανό είναι να υπάρξει μια σταδιακή και μετρημένη φιλελευθεροποίηση αυτών των καθεστώτων.
Η παγκοσμιοποίηση έρχεται ραγδαία, σκεπάζει ολόκληρο τον πλανήτη και στο μέλλον θα δούμε κι άλλα παρόμοια.
Μακάρι αυτή τη φορά να μην ψηφίσουν και πάλι τα όπλα…
Αλλά οι ελπίδες των ανθρώπων…
Κ.Λ.

ΤΩΡΑ ΕΧΕΙ ΕΛΠΙΔΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΘΗΡΙΟΝ ΤΟ ΑΛΥΠΗΤΟΝ.

ΤΡΥΦΕΡΟΥΔΙ

ΑΦΕΝΤΡΑ

Gheorghe Zamfir - Einsamer Hirte

ΝΤΥΘΗΚΑΝ ΤΡΟΙΚΑ!

ΑπΙφ, ΠΡΟΣΕΧΕ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ!

Φίλος (εις Βριλήσσια πεδία) σε στιγμές χαλαρώματος

ΑπΙφ

ΑΚΤΙΒΙΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ Ή ...

Η Υπουργός Μπιρμπίλη είναι μιά ενδιαφέρουσα περίπτωση πολιτικού. Ορκίστηκε πριν ένα χρόνο με εμφάνιση “ δρόμου” .Στενό παντελόνι τύπου τζίν ,αθλητικό παπούτσι και σακκίδιο στην πλάτη. Πολλοί την κατηγορούν ακριβώς γι΄αυτήν την εικόνα που δεν είναι συμβατή με τις καθωσπρέπει εικόνες των κατ΄επάγγελμα πολιτικών. Εγώ δηλώνω ότι γουστάρω την εμφάνιση της και περισσότερο την δύναμή της να αντιστέκεται στον “ καθωσπρεπισμό “, αλλά παράλληλα θα αναφερθώ σε δύο συγκεκριμένες πολιτικές που ήδη εφαρμόζονται με Νόμους που έφερε προς ψήφηση στην Βουλή η κ.Υπουργός.

Η πρώτη αφορά τους υμιυπαίθριους χώρους. Ως γνωστόν την ευθύνη για την παρανομία που διαχρονικά έχει συντελεστεί με την ιστορία των υμιυπαιθρίων, η πολιτεία την είχε αναθέσει στον επιβλέποντα μηχανικό. Για να έχει την δυνατότητα ο ιδιοκτήτης ενός έργου να το ηλεκτροδοτήσει έπρεπε ο επιβλέπων μηχανικός να βεβαιώσει ότι οι εργασίες έγιναν σύμφωνα με τα εγκεκριμένα σχέδια. Προφανώς στις άπειρες περιπτώσεις όπου οι υμιυπαίθριοι μετατράπηκαν σε κατοικήσιμους χώρους άλλες τόσες φορές παρανόμησαν οι μηχανικοί και “ ξεγέλασαν “ το Κράτος με το αζημίωτο φυσικά. Προβλέπει ο Νόμος κάτι γι΄αυτήν τη απάτη των μηχανικών ; Ο Νόμος λοιπόν προβλέπει ότι ο μηχανικός ( ο απατεών ) βεβαιώνει την απάτη - που ο ίδιος μαζί με τον ιδιοκτήτη έχουν διαπράξει - παίρνει μια ωραία αμοιβή ( για την απάτη ) και είναι όλοι ευτυχισμένοι και περισσότερο απ΄όλους η συντεχνία των μηχανικών. Δηλαδή αντί τιμωρίας, τουλάχιστον ισοδύναμης, με αυτή του ιδιοκτήτη έχουμε επιβράβευση με μια έξτρα αμοιβή για την απάτη που διέπραξαν εις βάρος του Δημοσίου!

Η δεύτερη περίπτωση αφορά τα κλειστά επαγγέλματα και την Νομοθεσία της σαχλαμάρας ( δύο τα κακά δηλαδή). Ως γνωστό με Νόμο του Υπ.Περιβάλλοντος όλες οι ιδιοκτησίες για να πωληθούν ή ενοικιαστούν από 1/1/2011 πρέπει να έχουν πιστοποιητικό ενεργειακής απόδοσης ( !!!!!! ). Πιστοποιητικό βλακείας και σαχλαμάρας δηλαδή αφού τίποτε δεν προσθέτει στην βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης των κτιρίων αλλά επιβαρύνει με ένα αχρείαστο κόστος τις ιδιοκτησίες. Και πως νομίζετε ότι ο Νόμος ρυθμίζει την έκδοση αυτών των πιστοποιητικών την ώρα που γίνεται πόλεμος για το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων ; Η έκδοση λοιπόν ανατίθεται σε “ ενεργειακούς επιθεωρητές” ( εδώ γελάνε ), με μία προκαθορισμένη κλειστή αμοιβή ανάλογα με το μέγεθος της ιδιοκτησίας. Εάν αυτό δεν συνιστά δημιουργία κλειστού επαγγέλματος όταν μιά συγκεκριμένη κλειστή ομάδα επαγγελματιών έχουν με Νόμο συγκεκριμένη αμοιβή χωρίς την δυνατότητα του ενδιαφερόμενου της διαπραγμάτευσης τότε τι είναι ;

Παραφωνία λοιπόν η κ. Μπιρμπίλη όχι για την εμφάνιση της αλλά για τις πολιτικές της.

ΑπΙφ

Επί της διαδικασίας... πλέον...

Αν μπει στον κόπο να παρακολουθήσει κάποιος τα όσα λέει ο πλέον ενδιαφέρων σύγχρονος πνευματικός άνθρωπος της χώρας – ο Στέλιος Ράμφος – για την οικονομική κρίση που βιώνει η χώρα, θα μελαγχολήσει.
Ο Ράμφος λέει ότι η κρίση που βιώνουμε δεν είναι απλά μια οικονομική (και άρα συγκυριακή) κρίση, από αυτές που – έστω σπάνια – χτυπούν την πόρτα των οικονομιών.
Πιστεύει (και δια του λόγου του αποδεικνύει) ότι η κρίση είναι μονιμότερη, βαθύτερη, είναι διαχρονική και αφορά δομικά στοιχεία της σύγχρονης νεοελληνικής συγκρότησης και της ιστορικά διαμορφωμένης σκέψης του νεοέλληνα.
Αυτό που λέει ο Ράμφος δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για το πού οδηγούμαστε πια, μετά και την έσχατη προσπάθεια ανάταξης της οικονομίας μας, που ξεκίνησε κακήν – κακώς το Μάιο του 2010 με την ψήφιση του Μνημονίου.
Οδηγούμαστε στην βίαιη αυτό-αποδόμηση του νεοελληνικού μας μορφώματος.
Ενός μορφώματος που ποτέ δεν κατόρθωσε να γίνει κράτος. Ενός μορφώματος που μην μπορώντας να βρει την αυθεντική του μορφή μέσα στο πέρασμα του χρόνου και στις σαρωτικές αλλαγές που αυτός φέρνει, καταλήγει μοιραία στην παράνοια, στην άλογη αυτοκαταστροφή.

Χτες βγήκε ο Γιώργος Παπανδρέου και διακήρυξε ότι σύντομα θα φέρει νόμο στη Βουλή των Ελλήνων, με τον οποίο θα απαγορεύεται η πώληση δημόσιας γης. Μάλιστα προανήγγειλε ότι αυτό θα το θέσουμε – όταν επιστεί ο χρόνος – και στο Σύνταγμά μας, εν είδει κορωνίδος μάλλον…
Δεν θα μπορούσα να φανταστώ πιο παρανοϊκή πολιτική θέση από αυτή, από έναν άνθρωπο ο οποίος υποτίθεται ότι κομίζει στην πολιτική μας ζωή την κοινή λογική και το αυτονόητο, όπως πολλές φορές ο ίδιος έχει διακηρύξει.

Μωραίνει Κύριος…
Βέβαια δεν βγήκε τυχαία ο Παπανδρέου να προαναγγείλει ένα τέτοιο νόμο। Προηγουμένως είχαν βγει στα κάγκελα όλοι – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων – και ούρλιαζαν ότι η Ελλάς δεν πωλείται!॥ Ποιοι ούρλιαζαν;
Αυτοί που ΗΔΗ έχουν πωλήσει τη χώρα, φέρνοντάς τη μέσω του παραλογισμού της απίθανης σπατάλης, σ’ αυτή την άθλια κατάσταση।

Όταν τα αυτονόητα πλέον, έχουν απολέσει και τον τελευταίο υπερασπιστή τους σ’ αυτό τον τόπο, να είστε βέβαιοι ότι δεν απομένει παρά το τυπικό μέρος:
Η διαδικασία της αυτοκαταστροφής.
Και η διαδικασία αυτή είναι σε καλά και έμπειρα χέρια…

Κ.Λ.

(Ο πίνακας στη φωτο είναι η ΚΡΑΥΓΗ του ΜΟΥΝΚ)