Η ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΟΥ ΘΡΥΛΟΥ

Δύο πράγματα βελτιώνει ο Θρύλος παιχνίδι με παιχνίδι : Το ένα είναι η κυκλοφορία της μπάλας. Το άλλο, όπου η βελτίωση είναι ακόμη πιο θεαματική, είναι το τρανζίσιον δηλαδή η κίνηση της ομάδας από θέση αμυνόμενου σε θέση επιτιθέμενου και αντιστρόφως.

Είχα επισημάνει σα μειονέκτημα του Θρύλου την αργή εκδήλωση της αντεπίθεσης από τη στιγμή που αποκτά την κατοχή της μπάλας. Αυτό διορθώθηκε όπως διορθώθηκαν και οι αμυντικές επιστροφές.

Σε ότι αφορά τους παίχτες θα πω ότι δεν φαίνεται πλέον η απουσία ενός μέχρι πρότινος αναντικατάστατου : του Φουστέρ. Βοηθάει σ' αυτό η βελτίωση του Μακούν, η μεγάλη κινητικότητα του Αμπντούν αλλά και η άνοδος του Χολέμπας. Αναντικατάστατος πλέον φαίνεται ένας μόνο παίχτης : ο Ιμπαγάσα. Θα βοηθήσει κάποτε σ' αυτό ο Γέστε; Άγνωστον.

Τα δύο παιδιά μπροστά είναι παιχταράδες που αλληλοσυμπληρώνονται. Και οι δύο, Μιραλάς και Τζιμπούρ, είναι κινητικότατοι. Ο Ραφίκ είναι πιο μαχητικός και πιο συνεπής σκόρερ, διαθέτοντας και κεφάλι που δεν έχει ο Κέβιν ο οποίος όμως είναι ταχύτερος, καλύτερος στο ένας εναντίον ενός, πιο διεισδυτικός και παίζει καλύτερα τη γραμμή. Μειονέκτημα του Μιραλάς ότι, όπως παρατηρεί ο ΑπΙφ, φαίνεται να διαλέγει παιχνίδια.

Θετικό το γεγονός ότι Αμπντούν, Μακούν και Μόνχε δείχνουν ότι μπορούν να βοηθήσουν αποτελεσματικά στο πλάνο παιχνιδιού του Βαλβέρδε. Η τρίτη θέση στο κέντρο δεν φαίνεται να προβληματίζει αφού υπάρχουν ακόμη ο Φέισα και ο γίγαντας Μοντεστό. Αντίθετα, εκτός από τον αναντικατάστατο Ιμπαγάσα και ο άλλος του κέντρου, ο Ορμπάιτ, φαίνεται ότι δεν αντικαθίσταται εύκολα.

Θηρίον το Αλύπητον