ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ Σ' ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΟΡΜΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΝ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΚΩΛΟΥ.

ΠΟΥ ΠΑΤΕ ΡΕ ΒΑΖΕΛΟΙ ΓΥΜΝΟΙ ΣΤ' ΑΓΓΟΥΡΙΑ!

Bella Hicks Singing "Summertime"

Summertime (piano - voice cover) - Dimitris Kiklis

ΤΙ ΔΕΙΧΝΕΙ Η ΠΕΙΡΑ.

Ο Λένιν είχε πει ότι οι μάζες πείθονται από την ίδια τους την πείρα.

Εξαίρεση αποτελεί ο ελληνικός λαός που δεν πείθεται από καμία πείρα, όντας κολλημένος στα φαντασιακά του πρότυπα.

Ας πάμε τώρα στο ποδόσφαιρο και τις προσδοκίες που έχουν οι έλληνες φίλαθλοι από τις ομάδες τους.

Μιλώντας για ομάδες που κάνουν πρωταθλητισμό, όλοι πλην Ολυμπιακού έχουν καημό το πρωτάθλημα, ενώ οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού έχουν καημό τη μεγάλη πορεία στην Ευρώπη και δη στο Champions League.

Κανένας φίλαθλος και καμιά οπαδική φυλλάδα δεν καλύπτεται από το σύνθημα για δημιουργία σωστής ομάδας σε βάθος χρόνου. Η εμπειρία όμως έχει δείξει περίτρανα ότι ισχυρές ομάδες που παίζουν καλό ποδόσφαιρο δημιουργούνται όταν οι καλοί προπονητές μένουν αρκετά χρόνια και σιγά – σιγά συμπληρώνουν και το ρόστερ με προσθήκες που ταιριάζουν στην αγωνιστική τους φιλοσοφία.

Για ποια εμπειρία όμως μιλάμε; Φυσικά για τις πρώτες θητείες Μπάγιεβιτς σε ΑΕΚ και Ολυμπιακό, ασφαλώς για τα έντεκα χρόνια του Γκέραρντ στον ΟΦΗ αλλά και πιο πρόσφατα τις θητείες Κετσπάγια στην Ανόρθωση και Γιοβάνοβιτς στον ΑΠΟΕΛ.

Φυσικά, αν πάμε στο εξωτερικό, στις καλύτερες ομάδες θα δούμε ακριβώς την σφραγίδα ενός μακροημερεύοντος στον πάγκο καλού προπονητή: Φέργκιουσον, Βενγκέρ, Μουρίνιο, Γκουαρντιόλα και πάει λέγοντας.

Αν στον Ολυμπιακό μπορούσαν να καταλάβουν οι φίλαθλοι και οι άχρηστοι κονδυλοφόροι των φυλλάδων ότι το πρώτο μέλημα είναι να συνεχιστεί η αποδεδειγμένα σωστή δουλειά του Βαλβέρδε ή με παραμονή Βαλβέρδε ή (λόγω μεγάλου προσωπικού προβλήματος του Ερνέστο) με την αντικατάστασή του με κόουτς της ίδιας σχολής και της ίδιας αγωνιστικής φιλοσοφίας, τότε θα αξιολογούσαν καλύτερα και την κλήρωση του Champions League.

Η φετινή κλήρωση είναι δύσκολη. Έχει όμως ένα καλό στοιχείο. Φέρνει αντιπάλους, στη νέα και φιλόδοξη ομάδα του Ολυμπιακού, ισχυρές ομάδες από μεγάλες ευρωπαϊκές σχολές. Για την ομάδα μας αυτό θα είναι ένα μεγάλο σχολείο, ένα σπουδαίο εργαστήριο.

Η ομάδα άρχισε να φτιάχνεται πέρυσι. Με βάση την πείρα, τρία χρόνια είναι το μίνιμουμ που απαιτείται για να βρεθεί μια νέα ομάδα στα ανώτερα στάνταρ της. Καλό είναι λοιπόν τώρα να πάψουμε να πιστεύουμε ότι αν πάρουμε έντεκα παιχταράδες θα κάνουμε μεγαλειώδη πορεία στο Ch.L. Με καλές προσθήκες που θα θέλει ο προπονητής και εφόσον παραμείνει ο Βαλβέρδε, είναι σίγουρο ότι η ομάδα συνεχώς θα βελτιώνεται.

Τώρα, αν φύγει του χρόνου ο Βαλβέρδε και έρθει προπονητής που θα αρχίσει το χτίσιμο από την αρχή, χαιρέτα. Όπως ακριβώς έγινε στο μπάσκετ, σε αντίθεση με τον βάζελο όπου ο φυλακόβιος διατηρεί την ομάδα του για πάνω από δέκα χρόνια στην κορυφή.

Συμπέρασμα : Η ομάδα μας είναι στο χτίσιμο. Τα καλά αποτελέσματα φαίνονται. Δεν περιμένουμε μόνο το Ch.L. για να βγάλουμε συμπεράσματα. Η βελτίωση της ομάδας θα φανεί μέσα από όλες τις διοργανώσεις. Και σίγουρα δεν θα πιάσουμε εφέτος το ταβάνι μας.

Θηρίον το Αλύπητον

ΠΕΡΙΕΡΓΗ Η ΚΛΗΡΩΣΗ.

ΚΑΙ ΠΟΥΣΑΙ ΑΚΟΜΑ!

ΚΙ ΑΠΟ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ.

ΩΡΑΙΟ ΓΥΑΛΙ!

ΛΑΤΙΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.

ΣΤΑ ΔΙΧΤΥΑ!

ΒΑΛΑΜΕ ΔΥΟ, ΦΑΓΑΜΕ ΔΥΟ.

ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΩΛΕΙΑ

Ο θάνατος του Νίκου Θέμελη, στενού συνεργάτη του Κώστα Σημίτη και σπουδαίου συγγραφέα, μας στερεί πρόωρα έναν άνθρωπο με σπουδαία κατάρτιση και κυρίως εξαιρετικά συγκροτημένη και σύγχρονη σκέψη.

Μας στερεί κοντολογής έναν από κείνους τους έλληνες που έχουμε πραγματικά ανάγκη.

Θηρίον το Αλύπητον

ΣΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΤΟ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟ ΣΩΜΑ.

ΑΠΟΘΕΩΤΙΚΗ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΠΡΕΣΒΗ ΣΤΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ.

ΔΥΟ ΚΑΙ ΕΝΑ ... ΤΡΙΑ.

Μια φορά θυμάμαι-ΑΡΛΕΤΑ

ΛΑΡΙΣΑ, ΛΑΡΙΣΑ, ΣΕ ΕΙΔΑ ΚΑΙ ΛΑΧΤΑΡΗΣΑ!

ΣΤΗΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΟΥ ΤΟ ΛΕΝΕ ΠΗΝΕΙΟ.

ΔΥΣΚΟΛΑ ΟΠΙΣΘΙΑ!

ΠΑΛΙ ΔΡΑΣΑΝΕ ΟΙ ΓΝΩΣΤΟΙ ΑΓΝΩΣΤΟΙ!

ΡΕ ΣΥ, ΠΟΥ ΕΒΑΛΑ ΤΑ ΒΑΡΑΚΙΑ ΜΟΥ;

ΜΑΣ ΕΛΕΙΨΕ Η ΛΕΒΕΝΤΙΑ ΤΗΣ

.

ΜΑΣ ΕΚΑΤΣΕ ΚΑΛΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ.

ΘΑ ΣΚΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΧΤΥΑ ΦΕΤΟΣ!

ΑΝΤΙ ΓΙΑ Μ...Ι, Κ...Σ ΚΑΠΕΛΟ!

ΜΠΛΕΞΑΜΕ ΤΑ ΜΠΟΥΤΙΑ ΜΑΣ!

ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ

ΚΑΤΣΕ ΚΑΛΑ!

ΑΝΗΚΟΜΕΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΔΥΣΙΝ.

ΠΟΖΑ Α ΛΑ ΠΡΕΣΒΗ.

ΑΝΟΙΧΤΟΜΠΟΥΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ - ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΚΑΤΙ ΠΡΕΣΒΕΙΕΣ.

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ!

Σύμφωνα με ανώνυμη αλλά έγκυρη πηγή, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ειδικότερα η οικογένεια Παπανδρέου φταίνε που η Charlize δε μας τα δείχνει όλα!

Ο ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ

Αφορμή γι αυτό το κείμενο μου έδωσε ειρωνικό σχόλιο φίλου τόσο για τον Σιακαντάρη που έγραψε το κείμενο περί ανομίας όσο και για τον Ανδρέα Παπανδρέου που αποτελεί το μόνιμο στόχο «δεξιών» και «αριστερών».

Πράγματι, το κείμενο του Σιακαντάρη ενώ είναι ευστοχότατο για την παρούσα φάση, παρουσιάζεται λίγο αχρονικό σε ότι αφορά την θέση περί ανομίας.

Και εξηγούμαι : Νόμο είχε και η χούντα, νόμο είχε και ο Καραμανλής της βίας και νοθείας με τους Γκοτζαμάνηδες και τα τρίκυκλα. Είμαι περήφανος γιατί σε εκείνες τις μαύρες περιόδους δεν υπήρξα «νομιμόφρων».

Όπως λέει ο Ράμφος, οι άνθρωποι και οι κοινωνίες μεγαλουργούν όταν αντιλαμβάνονται τον χρόνο ανοιχτό και όχι στατικό ή κυκλικό, όπως συνέβαινε σε αρχαίες κοινωνίες που δεν ένοιωθαν καν την ανάγκη καθιέρωσης χρονολογίας.

Θέλω να πω ότι άλλο χούντα άλλο θρίαμβος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. το 1981 και άλλο η σημερινή κατάσταση.

Η χούντα, δημιούργημα της ακραίας δεξιάς για να μην ξεχνιόμαστε, ήταν χούντα και τα σχόλια περιττεύουν. Ο θρίαμβος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ήταν ώριμο αίτημα μιας κοινωνίας που μετά την χούντα «σοσιαλιστοτροπούσε» - μην ξεχνάμε ότι ο ΣΕΒ τον Καραμανλή έψεξε για σοσιαλμανία – αλλά και ενός περιθωριοποιημένου πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά τμήματος του λαού που ζητούσε ανάσα.

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ, αποδεδειγμένα, υπήρξε το μοναδικό εργαστήρι εφαρμογής των σοσιαλιστικών αντιλήψεων – φετίχ στην ελληνική κοινωνία. Και κρατικοποιήσεις έκανε και σε κοινωνικοποιήσεις των προβληματικών προχώρησε και συνεταιρισμούς έφτιαξε για να καταργήσει τους μεσάζοντες και τους χαμηλόμισθους εργάτες και υπαλλήλους φρόντισε με το παραπάνω. Σε θεσμικό επίπεδο έφερε επανάσταση και στο συνδικαλισμό και στην Παιδεία και στη Δικαιοσύνη και στο Οικογενειακό Δίκαιο.

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. επιχείρησε να αλλάξει πράγματα σύμφωνα με τα προτάγματα της εποχής. Δεν έμεινε ακίνητο, παίζοντας play – station, να περιμένει τον Χάρο.

Κανονικά, εκείνη η πολιτική του ΠΑ.ΣΟ.Κ θα έπρεπε να ικανοποιεί σήμερα δεξιούς και αριστερούς. Γιατί ο σοσιαλισμός δοκιμάστηκε στο ελληνικό εργαστήρι και σε βάθος χρόνου έδειξε τις αδυναμίες του. Οι δεξιοί θα πρέπει να χαίρονται γιατί «δικαιώθηκαν». Και οι αριστεροί γιατί όσα ζητούσαν έγιναν και με το παραπάνω.

Όμως ούτε οι μεν ούτε οι δε βάζουν μυαλό. Γιατί αμφότεροι αντιλαμβάνονται τον χρόνο στατικό και μαζί μ’ αυτόν τις αντιλήψεις και τις ιδεολογίες. Ενώ ο «λαϊκιστής» Ανδρέας, στη δεύτερη θητεία του, αν και γέρος και άρρωστος, άλλαξε πολιτική διαβάζοντας τα σημεία των καιρών. Αυτό που δεν θα μπορέσουν να κάνουν ποτέ Αλέκες, Αλέκοι, Αλέξηδες και φουκαράδες Σαμαράδες.

Θηρίον το Αλύπητον

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΧΑΪΝΤΟΥΚΟ!

Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΝΟΜΙΑΣ

Από τους ιδιοκτήτες ταξί μέχρι τους πρυτάνεις.

Οι σύγχρονες φιλελεύθερες δημοκρατίες σπάνε το κεφάλι τους για να βρούνε απαντήσεις σ’ ερωτήματα που αφορούν την εξεύρεση των απαραίτητων ισορροπιών ανάμεσα στην εξουσία και στον νόμο, στις υποχρεώσεις και στα δικαιώματα, στην ισχύ και στο δίκαιο. Το κράτος οφείλει να έχει το μονοπώλιο της νόμιμης βίας, ώστε να εξασφαλίζει μια σταθερή βάση για τη λειτουργία των οικονομικών, πολιτικών, εθνοτικών,θρησκευτικών και πολλών άλλων σχέσεων και ταυτόχρονα αυτό το ίδιο οφείλει να μην παραβιάζει τις πολιτικές και κοινωνικές ελευθερίες των μεμονωμένων πολιτών, αλλά και των συλλογικών τους φορέων. Κάθε δημοκρατική πολιτεία φροντίζει να συμβιβάζει την έννοια του κράτους ως φορέα της νομιμοποιημένης εξουσίας με την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των πολιτών.

Αυτά τα θέματα μπορούν να αντιμετωπιστούν με ό,τι ο Ντέιβιντ Χελντ ονομάζει διαδικασία διπλού εκσυγχρονισμού. Διαδικασία που αφορά τον δημοκρατικό μετασχηματισμό του κράτους, αλλά και της κοινωνίας των πολιτών. Εδώ κεντρικό ζήτημα είναι η αναζήτηση τέτοιων μεθόδων και μέσων ώστε το κράτος να ελέγχει την τήρηση του νόμου και συνάμα να λογοδοτεί, ενώ επίσης αναζητούνται τρόποι ώστε να ανασυντάσσονται με δημοκρατικό τρόπο οι δραστηριότητες της κοινωνίας των πολιτών.

Δυστυχώς στην Ελλάδα είμαστε πολύ μακριά από ανάλογους προβληματισμούς. Η αμφισβήτηση της τήρησης των νόμων αποτελεί τον κοινό τόπο συνάντησης αριστερών, δεξιών, απολιτίκ και αγανακτισμένων πολιτών. Μόνο που και εδώ κατέχουμε μια πρωτοτυπία. Η αμφισβήτηση των νόμων ξεκίνησε ως φάρσα με το περίφημο σύνθημα του ΚΚΕ «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», το οποίο αποτελούσε μια σχετικά ανώδυνη συνθηματολογία, η οποία αφού δεν συνοδευόταν από αντίστοιχες πρακτικές, θύμιζε απλώς το ανέκδοτο με τον λαγό και το λιοντάρι, «λέμε και κανέναν επαναστατικό βερμπαλισμό να περνάει η ώρα». Μετά όμως σοβάρεψαν τα πράγματα και από τη φάρσα περάσαμε στην τραγωδία, αντιστρέφοντας τη ρήση του Μαρξ πως η Ιστορία εμφανίζεται πρώτα ως τραγωδία και μετά επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Μια τραγωδία που ξεκίνησε και συνεχίζεται με τους ξυλοδαρμούς πολιτικών, συνεχίστηκε με την «εξέγερση» της Κερατέας, των ιδιοκτητών φορτηγών, τον διαρκώς και πανταχού παρόντα χουλιγκανισμό, τις καταλήψεις αρχαιολογικών χώρων, τον αποκλεισμό λιμανιών, την κατάληψη από «εκδρομείς» της Πλατείας Συντάγματος, την καταστροφή της ίδιας πλατείας από τους «κουκουλοφόρους» και όχι μόνο. Σήμερα τα βρίσκει κανείς όλα αυτά σ’ ένα, στη γενικευμένη επίθεση των ιδιοκτητών ταξί κατά της κοινωνίας. Για να ολοκληρωθεί το παζλ έχουμε την απειλή των πρυτάνεων των κατ’ εξοχήν εντεταλμένων να διδάσκουν τη σημασία του σεβασμού στους νόμους πως δεν θα εφαρμόσουν τον νέο νόμο για τα πανεπιστήμια, όταν αυτός ψηφιστεί.

Αν θα θέλαμε να συμπυκνώσουμε όλη την ιδεολογία της ανομίας δεν θα βρίσκαμε καλύτερο σύμμαχο από το πανό που σήκωσαν «οι αγανακτισμένοι εκδρομείς» για να διαμαρτυρηθούν για την απομάκρυνσή των σκηνών τους από την παραλία Συντάγματος. Στο πανό τους είχαν γράψει, «Το Σύνταγμα είμαστε εμείς και είμαστε παντού. Αμεση δημοκρατία τώρα». Σ’ αυτό το σύνθημα συμπυκνώνεται αφενός η ογκώδης άγνοια για τη σημασία τόσων σπουδαίων όρων όπως είναι το Σύνταγμα και η Δημοκρατία και αφετέρου το μίσος και η περιφρόνηση για ό,τι γέννησε αυτούς τους όρους. Η πίστη στην αυταξία της νομιμότητας δεν σημαίνει άρνηση της σύγκρουσης και της διαφωνίας. Ο άγγλος φιλόσοφος Τζον Λοκ νομιμοποίησε την αντίδραση των πολιτών στην αυθαιρεσία της εξουσίας και ο Μακιαβέλι υποστήριξε πως χωρίς συγκρούσεις οι κοινωνίες δεν επιζούν, αλλά είναι μόνο «ο νόμος που μπορεί να κάνει τους πολίτες καλούς». Οι θιασώτες της ανομίας θεωρούν πως αυτή αποτελεί το όπλο των αδύναμων κατά των ισχυρών. Λίγο παραπάνω να γνώριζαν τον Μαρξ που πολύ επικαλούνται θα κατανοούσαν πως εκεί όπου υπάρχουν οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες, το μόνο μέσο υπεράσπισης των φτωχών και αδύναμων πολιτών έναντι των ισχυρών είναι η τήρηση των νόμων. Ισχυροί είναι αυτοί που έχουν προσβάσεις σε ορισμένα είδη πόρων, τις οποίες προσβάσεις δεν μπορούν να έχουν οι άλλοι, παρά μόνο αν τηρούνται οι νόμοι. Οταν εφαρμόζονται οι νόμοι,τότε μόνο μπορούν να τεθούν ζητήματα που αφορούν τη διεύρυνση της δημοκρατίας. Ζητήματα όπως είναι η ελευθερία πληροφόρησης των πολιτών ανεξάρτητα από την οικονομική τους ισχύ, η ενίσχυση των θεσμών της περιφέρειας, η αποκέντρωση των δημόσιων υπηρεσιών, η χρηματοδότηση των κομμάτων και των προεκλογικών εκστρατειών, η πρόσβαση των πολιτών και η γενικευμένη τους συμμετοχή στα κέντρα εξουσίας. Η όποια συμμετοχική ή άμεση δημοκρατία προϋποθέτει τη λειτουργία της αντιπροσωπευτικής, αλλά και μια θεωρία για «τα όρια της ελευθερίας». Τίποτα απ’ αυτά δεν μπορεί να συμβεί αν το κοινοβούλιο και οι νόμοι δεν είναι πιο ισχυροί από την κρατική εξουσία. Γιατί τελικά η ανομία είναι ο καλύτερος σύμμαχος της αυταρχικής εξουσίας.

Ο Γιώργος Σιακαντάρης είναι διδάκτωρ κοινω-

νιολογίας, αναπληρωτής επιστημονικός διευ-

θυντής του ΙστΑΜΕ - Ανδρέας Παπανδρέου.

Για την αντιγραφή ΑπΙφ

ΠΟΙΟΝ ΒΡΙΖΑΤΕ ΕΙΠΑΜΕ ΠΕΡΣΙ;

• Είχε τελειώσει η χθεσινή προπόνηση του Ολυμπιακού κι ο Βαλβέρδε μιλούσε με τον Ουρτάδο. Είχε νυχτώσει και οι δύο Ισπανοί, που είχαν συνεργαστεί άριστα επί μία διετία, τα έλεγαν.

• Από το ύφος τους φαινόταν ότι μάλλον ο προπονητής εξηγούσε στον παίκτη ότι δύσκολα θα συνεχίσει στον Ολυμπιακό. Ίσως είναι και αυθαίρετο το συμπέρασμα όσων έβλεπαν την σκηνή, λόγω των φημών περί απομάκρυνσής του Μωυσή. Θα φανεί κι από το αν τον αποκλείσει σήμερα από την αποστολή για την Ιταλία.

• Κι εγώ θυμήθηκα ότι πέρσι στις αρχές της σεζόν, ένας άλλος Ισπανός μέσος-επιλογή του Ερνέστο τα άκουγε απ΄ όλους μας. Ο Φουστέρ. Και τώρα όλοι μας επευφημούμε τον Δαβίδ…

• Τέλος πάντων, τον Ουρτάδο δεν τον γουστάρουν στον Ολυμπιακό, οπότε θα είναι μεγάλη ανατροπή οποιαδήποτε άλλη εξέλιξη. Είδαμε, άλλωστε, πως έφυγαν κι ο Όσκαρ κι ο Μαρέσκα κι ο Ντουντού.

• Απλά, ξέρετε, τα πράγματα μερικές φορές στο ποδόσφαιρο δεν είναι έτσι όπως φαίνονται εκ πρώτης όψεως. Διότι, όντως ήταν εγκληματικό λάθος των παικτών του τείχους που άφησαν και πέρασε η μπάλα κάτω από τα πόδια τους, στη φάση της ισοφάρισης της Μπρόμιτς με το φάουλ-ενώ πιθανόν να μπορούσε να αντιδράσει καλύτερα κι ο Κοστάντσο. Όμως, εάν ήμασταν πιο προσεχτικοί θα βλέπαμε πως όλα ξεκίνησαν επειδή ο εκπληκτικός αυτός μέσος, ο Ιμπαγάσα, ως αρχάριος πούλησε την μπάλα λίγο έξω από την περιοχή του Ολυμπιακού. Την πήρε ο Άγγλος, του έκαναν φάουλ οι Μανιάτης και Ριέρα και ήρθε το γκολ. Εάν το είχε κάνει αυτό ο Ουρτάδο, όλοι θα το είχαμε προσέξει. Κάνω λάθος;

• Όπως επίσης τα χώνουμε στον Χολέμπας για την μεγάλη ευκαιρία που έχασε η Μπρόμιτς στο β΄ ημίχρονο, όταν βρέθηκε φάτσα με τον Κοστάντσο αλλά αστόχησε ένας παίκτης της σε θέση έξω δεξιά. Κι όμως, ήταν καθαρά λάθος του Μιραλάς, που πήγε πολύ καθυστερημένα να καλύψει τον συμπαίκτη του. Ο Βέλγος τουλάχιστον δεν κάθισε με τα χέρια στη μέση όπως ο Λέτο στη φάση του 2-2 της Οντένσε από τον Δανό δεξί μπακ…-αλλά είχε κι αυτός κακή αμυντική συμπεριφορά. Και στο σύγχρονο ποδόσφαιρο ο ακραίος κυνηγός, που αφήνει τον παίκτη του, είναι σα να χάνει ο ίδιος ένα γκολ.

• Κι επειδή έγραψα κάτι χθες για τον Ριέρα, θέλω να συμπληρώσω ότι ο Ισπανός δεν μπορώ να πω ότι είναι αδιάφορος στο παιχνίδι. Κι αυτό είναι και καλό και…κακό. Διότι, σε κάνει να αναρωτιέσαι μήπως τελικά αυτό που θα σου δίνει είναι όπως και πέρσι αυτές οι λιγοστές κινήσεις κλάσης ανά ματς, που όμως δεν είναι αρκετές. Με την Μπρόμιτς είχε τραγικό ποσοστό στις τελικές προσπάθειές του-100% αποτυχία. Σούταρε και δεν έβρισκε την μπάλα, σούταρε και κοντραριζόταν εύκολα από την αντίπαλη άμυνα, αργούσε να σουτάρει. Τι να πω. Ακόμη και στις πάσες, μία καλή έβγαλε, στον Μιραλάς, εκεί που ο Βέλγος κλότσησε αέρα στο β΄ μέρος.

• Στον δε Κοστάντσο ίσως αυτό που με εκνεύρισε περισσότερο ήταν σε μία φάση στο β΄ ημίχρονο, που του γυρίζει την μπάλα ο Χολέμπας μετά από ένα καλό κόψιμο κι ο Αργεντίνος γκολκίπερ κάνει μία ντρίμπλα και τελικά την πετάει την μπάλα αράουτ, ανανεώνοντας μία επίθεση των Άγγλων, ενώ μπορούσε εύκολα να κάνει μία απλή πάσα σε ένα συμπαίκτη του, χωρίς την…σάλτσα της ντρίμπλας. Όπως σε ένα προηγούμενο φιλικό ο Αβραάμ… τσιγκουνεύτηκε να διώξει την μπάλα κόρνερ και έδωσε έτσι φάση στον αντίπαλο. Εγώ κάτι τέτοια δεν τα καταλαβαίνω.

Κ. Νικολακόπουλος

Για την αντιγραφή : Θηρίον το Αλύπητον

ΣΤΗΣΙΜΟ Α ΛΑ ΠΡΕΣΒΗ - ΣΥΝΕΧΕΙΑ

ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΑ ΑΠΟ ΚΑΜΕΡΟΝ

ΤΑ ΔΥΟ ΜΠΑΛΑΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΟ ΜΠΑΛΑΚΙΑ ΚΥΡΙΕ ΑΠΙΦ!

ΔΥΟ ΜΠΑΛΑΚΙΑ ΜΑΣ ΠΕΤΑΞΑΝ ΟΙ ΑΓΓΛΟΙ.

Ο ΠΡΕΣΒΗΣ ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΩΣ

ΑπΙφ

ΣΤΗΣΙΜΟ Α ΛΑ ΠΡΕΣΒΗ.

Ο ΠΡΕΣΒΗΣ ΖΗΛΕΥΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΤΗΣΙΜΟ.

tzazistiko styl.

mia jazz prospa8eia

ΟΜΑΔΑΡΑ ΜΠΑΣΚΕΤ!

Ibrahim Ferrer & Cachaito - Wahira

ΚΑΛΟΣ Ο ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ, ΚΑΛΕΣ ΚΙ ΟΙ ΒΟΥΛΓΑΡΕΣ!