37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010

Πεθερολογίες

Τσι πεθεράς μου εδάγκωσε
τον πόδα ένα λιακόνι
και το λιακόνι εψόφησε
κι εκείνη ζεί ακόμη!

Την πεθερά μου έβαλα
ψηλά στονΨηλορείτη
να τηνε βλέπουν οι οχτροί
να μην πατούν στην Κρήτη.

Άμε να πεις τση μάνας σου,
να κόψει τα κουμάντα,
να πάει να δίνει διαταγές,
στο-ε-δικό τζη άντρα.

Θε μου μεγαλοδύναμε,
πάρε τη πεθερά μου,
κι εγώ θα γράψω στσ΄εκκλησιές,
ότί ΄χω στ΄όνομά μου.

Την πεθερα μου οψες αργα
στον υπνο μου την ειδα
και θαρουνα πως παλευα
με την λερναια υδρα.

Όταν κοντά στο σπίτι μου
η πεθερά ζυγώνει,
με πιάνει σοκ αλλεργικό
και παίρνω κορτιζόνη

Κακό είναι συναπάντημα,
να δεις παπά μπροστά σου,
μα πιό κακό είναι το πρωί,
να δεις την πεθερά σου.

Εγώ είδα και τον χάροντα
μα εμένα δεν με νοιάζει
το μόνο που κατάλαβα
της πεθεράς μου μοιάζει !!!!

Γιάννης Χρ.

Υ.Γ. εμένα πάντως η πεθερά μου μ' αγαπάει. Οπότε οι ανωτέρω μαντινάδες δεν με εκφράζουν. Εκφράζουν όμως τα πλήθη

2 σχόλια:

Γιώργος είπε...

Είμαι σίγουρος Γιάννη ότι είσαι ο μοναδικός άντρας που τον φοβάται η πεθερά του!

Ανώνυμος είπε...

Ο Γιάννης είναι γλυκός.
Γ.Κ.

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)