COFFEE PLEASE!

ΜΕΛΕΤΗ Η΄ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ;

ΑΥΤΑ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΜΑΣ ΤΑ ΠΑΡΕΙ!

ΘΑΛΑΣΣΑ ΛΕΒΕΝΤΟΠΝΙΧΤΡΑ!

ΧΑΡΕΣ ΚΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ

ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ

" Η ΦΥΣΗ ΑΠΕΧΘΑΝΕΤΑΙ ΤΟ ΚΕΝΟ "

Μας άφησαν ένα κενό , ως παράγοντες του ποδοσφαίρου, οι Ψωμιάδης και Μπέος και έρχεται να το καλύψει με φόρα ο κ. Β.Τσάκας.

Θαύμαστε ομοιότητες με τους προαναφερθέντες μεγαλό-παράγοντες σε στυλ , σε κιλά με την νεσ-καφεδιά του......

ΠΡΙΓΚΗΨ : ΣΟΥΛΤΑΝ ΜΠΙΝ ΝΑΣΕΡ ΦΑΡΧΑΝ ΑΛ ΣΑΟΥΝΤ

Όλα τα έχει το άτιμο το όνομα και σουλταν ( για τους γκλαμουριάρηδες) και μπιν ( για τους αναρχο- αντιεξουσιαστες) και νάσερ ( για τους πιό κουλ επαναστάτες ) και αλ σαουντ ( για τους βασιλόφρονες ) . Εκείνο το φαρχάν με μπερδεύει και δεν μπορώ να εξηγήσω.

Μήπως είναι Φορλάν αντί Φαρχάν ;

ΑπΙφ

ΜΕΙΝΑΜΕ ΑΠΟ ΛΑΣΤΙΧΟ.

ΕΠΙΔΟΜΑ ΤΡΙΤΕΚΝΗΣ

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ!

Ο ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Αν το πρόβλημά μας ήταν η "κακή" κυβέρνηση και ο "ανόητος" πρωθυπουργός, τότε θα είχε λυθεί γιατί, με όσα έχουν γίνει, οι υποτιθέμενοι υπαίτιοι δεν θα είχαν σταθεί ούτε ένα χρόνο. Θα είχαν αναλάβει ο Αντώνης, ο Αλέξης, ο ΑπΙφ, ο Κουπάκιας, ο Σαλωνίτης, ο Λαζόπουλος, ο Πρετεντέρης, ο Ανώνυμος, ακόμη - ακόμη και το Θηρίον το Αλύπητον παρότι η βαρεμάρα του και τα κιλά του παραπέμπουν στον αλήστου μνήμης Playstation.

Την κυβέρνηση μπορείς να την αλλάξεις, τον λαό δε μπορείς.

Θηρίον το Αλύπητον

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Μερικά χρήσιμα συμπεράσματα από την κρίση με την τρόϊκα και την εκταμίευση της 6^ης δόσης:

1 . Είναι σαφές ότι οι δανειστές μας δεν δέχονται καμία διαπραγμάτευση επί των συμφωνηθέντων ,καλύτερα θα ταίριαζε το «επί των όρων τους οποίους μας έχουν επιβάλλει». Το μήνυμα που εστάλη προς την Κυβέρνηση είναι σαφές. – Αφήστε τα ανατολίτικα κολπάκια και προχωρήστε γρήγορα στις πολιτικές που έχουμε συμφωνήσει. Το μήνυμα προς την Αντιπολίτευση και αυτό ηχηρό. – Όχι μόνο δεν υπάρχει άλλο καλύτερο μνημόνιο αλλά δεν υπάρχει καμία δυνατότητα διαπραγμάτευσης (πολιτικής ;) σε αυτό το μνημόνιο και σε όλα τα υπόλοιπα συμφωνηθέντα.

2. ΤΑ ΠΡΩΤΟΓΕΝΗ ΕΛΛΕΙΜΑΤΑ ΘΑ ΜΗΔΕΝΙΣΤΟΥΝ ΤΟ 2012. Αυτό είναι το απλό μήνυμα των δανειστών μας από το πρώτο μνημόνιο, είτε η ύφεση είναι 6% είτε 36% , είτε κοπεί ένας μισθός είτε 4 μισθοί . Φυσικά όσο η Κυβέρνηση προσπαθεί μέσα από σλόγκαν του τύπου « οι πολιτικές αυτές δεν είναι στο DNA μας » να παίξει καθυστερήσεις τόσο τα αναγκαία μέτρα θα είναι όλο και πιο επώδυνα για όλους μας.

3. Παρά το όργιο των φημών και των δηλώσεων περί Ελληνικής χρεοκοπίας η βούληση των δανειστών μας παραμένει ισχυρή υπέρ της διάσωσης μας . Για λόγους σταθερότητας του Ευρό , σταθερότητας της παγκόσμιας οικονομίας αλλά και για λόγους πολιτικούς η απόφαση για την διάσωση μας είναι δεδομένη και αναγνώσιμη από κάθε καλόπιστο παρατηρητή εντός και εκτός συνόρων.

Μετά τα παραπάνω ένα ερώτημα μπαίνει και περιμένει απαντήσεις.

ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΣΩΣΗ ΜΑΣ ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΔΑΚΡΥΑ Ή ΕΠΙΘΥΜΟΥΜΕ ΤΗΝ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ;

Υ.Γ Οι κάτοχοι Ελληνικών CDS ( για την αποκόμιση τεράστιων κερδών ) και η Αριστερά ( για την δικαίωση του πυρήνα της ιδεολογίας της ,περί της ανάγκης χρεοκοπίας του καπιταλισμού ) όχι μόνο απαντούν φωναχτά ότι επιθυμούν την χρεοκοπία και την πτώχευση, αλλά σπρώχνουν με νύχια και με δόντια τα πράγματα προς τα εκεί.

ΑπΙφ

ΜΠΟΓΡΗΣ : ΠΟΥ ΠΑΣ ΚΑΗΜΕΝΕ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟ!

Και τώρα που έγραψα για Ζήση, θυμήθηκα έναν άλλο μπασκετμπολίστα, το νεοσσό Μπόγρη, τον αντίποδα του Ζήση.

Ο Μπόγρης, προφανώς, δεν έχει το μυαλουδάκι του στο μπάσκετ. Το έχει στις πίστες των σκυλάδικων και στις ωραίες πλην ώριμες αοιδές.

Βέβαια για τη μπασκετική του στασιμότητα, την οποία τιμώρησε ο φυλακόβιος με την πυξ λαξ αποπομπή του από το βάζελο, δεν φταίνε τα ξενύχτια και τα γκομενιλίκια αλλά οι ελληνοαμερικάνοι. Όπως και για το άλλο καλόπαιδο με την τυπωμένη σημαία, αυτόν που στα δεκάξη του εθεωρείτο το μέγιστο ταλέντο και που πέρασε τα καλύτερα χρόνια της μπασκετικής ηλικίας στον πάγκο, έφταιγαν οι "ελληνοποιημένοι".

Αυτά τα παιδάκια που θέλανε λεφτά χωρίς δουλειά και χωρίς ανταγωνισμό, κατά τα ελληνικά πρότυπα, τα είχε ξεφωνίσει ο τρισμέγιστος Νίκος Γκάλης όταν είπε ότι έγινε αυτός που έγινε γιατί ανταγωνίστηκε τους καλύτερους. Τους μαύρους αθληταράδες στις μπασκετικές αλάνες του Μπρονξ.

Θηρίον το Αλύπητον

ΝΙΚΟΣ ΖΗΣΗΣ : ΕΝΑΣ ΑΘΛΗΤΗΣ ΜΕ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΕΝΗ ΣΚΕΨΗ.

Ο Νίκος Ζήσης έχει μυαλό. Και έχει μυαλό εντός και εκτός γηπέδου. Χαίρεσαι να τον ακούς να μιλάει γιατί είναι αναλυτικός αλλά και περιεκτικός, αποφεύγοντας κοινοτοπίες και αρλουμπολογίες.

Τι είπε λοιπόν ο Ζήσης χθες; Το αυτονόητο που στην Ελλάδα, την χώρα της υπερβολής και της παραμύθας, απαγορεύεται.

Είπε λοιπόν ότι η Εθνική έχει κάνει μέχρι τώρα μια φυσιολογική πορεία. Η υπέρβαση, αν γίνει, θα είναι από δω κι εμπρός.

Πώς αντέδρασε ο κύριος Χατζηπαπάρας ο οποίος μόλις προχτές έλεγε ότι έχουμε πετύχει ένα μικρό θαύμα; Έκανε μια υπέροχη κωλοτούμπα σε στιλ Λούα Λούα και απεδέχθη πλήρως την θέση Ζήση.

Έτσι είναι οι μεγάλοι δημοσιογράφοι. Ανοιχτόμυαλοι.

Θηρίον το Αλύπητον

Ο ΓΑΥΡΟΣ ΕΤΟΙΜΟΣ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΜΠΑΛΑ ΑΥΡΙΟ!

ΑΧ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΒΑΛΤΙΚΗΣ!

ΑΠΟΡΙΑ

Αν ο προπονητής της Εθνικής έχει πετύχει ένα μικρό θαύμα - σύμφωνα με τον Χατζηπαπάρα - ο προπονητής της ΠΓΔΜ ποιος είναι; Ο Χριστός;

Θηρίον το Αλύπητον

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΚΡΥΨΩΜΕΝ ΑΛΛΩΣΤΕ!

ΟΙ ΦΩΣΤΗΡΕΣ

Κατηγορούσαν τον Γιαννάκη ότι δε μπορεί να παίξει την Ισπανία. Ενώ ο παππούλης...

Θηρίον το Αλύπητον

Η ΜΕΤΑΛΑΞΗ ΜΙΑΣ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ

Ποτέ μου δεν με συγκίνησαν οι πολιτικές και ιδεολογικές τοποθετήσεις της Ανανεωτικής Αριστεράς αλλά ότι ο σταλινισμός θα αναβίωνε μέσα από αυτό το κόμμα της ανανέωσης, ομολογώ ότι δεν το είχα φανταστεί. Τα γιαούρτια τα αυγά και οι ντομάτες , τα οποία μάλιστα επικρότησε και ο Άγιος Κονίτσης, οι ¨αυθόρμητες " αντισυγκεντρώσεις" κατά πολιτικών αντιπάλων και άλλες πολλές λαϊκοδημοκρατικές εκδηλώσεις σε πλατείες, Κερατέες, Πανεπιστήμια και λοιπούς Δημόσιους χώρους δεν ήσαν παρά μόνο ζέσταμα για τις "Αριστερές Δημοκρατικές Δυνάμεις " που απαρτίζουν κατά Τσίπρα το μέτωπο εξουσίας για την ανατροπή του σημερινού πολιτικού σκηνικού. Τι άλλο θα δούμε άραγε ?? Μία γεύση μπορείτε να πάρετε από την τοποθέτηση του καθηγητή Π.Θανασά δημοσιευμένη σήμερα στα ΝΕΑ.

Οι Ροζ Χμερ των ΑΕΙ

Μεταλλαγμένοι της πρώην ανανεωτικής Αριστεράς: μια προσωπική περίπτωση

Ομολογώ ότι αυτή τη μετεξέλιξη δεν την είχα παρακολουθήσει. Γενικά ως«ανανεωτές» τους συμπαθούσα, στα φοιτητικά μου χρόνια αλλά και μετά. Πάντα όμως τους θεωρούσα κάπως... «σοφτ». Πότε έγινε αυτή η μετάλλαξη; Πότε πρόλαβαν, ως Συνασπισμός, και εξελίχθηκαν στους πιο βασικούς εκπροσώπους του νεο σταλινισμού στη χώρα μας; Η θέση μου περί του νέου νόμου για τα πανεπιστήμια διατυπώθηκε δημόσια και πολλαπλώς, και ήταν αμφιρρεπής. Δεν υπέγραψα κανένα από τα κείμενα που κυκλοφορούσαν, ούτε υπέρ ούτε κατά του νόμου. Ομως ο νόμος ψηφίστηκε και ήρθε η ώρα της εφαρμογής του, οπότε οι συνάδελφοι ξαναθυμήθηκαν τον ανέξοδο αγώνα: δεν κάνουμε, π.χ., εμείς απεργία, αλλά ωθούμε τους φοιτητές σε καταλήψεις – ενώ εμείς πληρωνόμαστε, «τρέχοντας» μάλιστα ανενόχλητοι τα ερευνητικά μας προγράμματα. Και οι φοιτητές το πολύ πολύ ας χάσουν κανένα εξάμηνο. Ξεκίνησαν οι Σύγκλητοι του Πανεπιστημίου Αθηνών και του ΕΜΠ, με τις θλιβερές αποφάσεις τους για αναστολή των εξετάσεων. Και όταν το φαινόμενο έφτασε και σε μας, στο ΑΠΘ, με την απόφαση ενός κοσμήτορα και ενός προέδρου να αναβάλουν εξετάσεις για να διευκολύνουν τους φοιτητές να αποφασίσουν κατάληψη, έγραψα στον εσωτερικό Διάλογο των καθηγητών του ΑΠΘ (1/9) ότι «η ανέξοδη διεκδικητική στάση διαφόρων με απωθεί τόσο πολιτικά όσο και αισθητικά» και πρότεινα στην πανεπιστημιακή κοινότητα να δείξουμε έμπρακτα την αντίθεσή μας σε όσους συναδέλφους «με πράξεις και παραλείψεις τους διευκολύνουν το κλείσιμο του πανεπιστημίου, την αναβολή των εξετάσεων, το χάσιμο του εξαμήνου». Ο τρόπος της αντίθεσής μας θα ήταν απλός και δημοκρατικότατος: στις επικείμενες εκλογές για ανάδειξη μελών των πανεπιστημιακών συμβουλίων, θα κατατάσσαμε αυτά τα άτομα τελευταία στην ταξινομική λίστα, με την οποία θα διενεργηθούν αυτές οι εκλογές.

Στο εν λόγω ηλεκτρονικό μήνυμα υπέπεσα, βεβαίως, σε ένα σοβαρό λάθος: χαρακτήρισα αυτή τη λίστα συναδέλφων που κατά τη γνώμη μου δεν θα έπρεπε να ψηφιστούν «“μαύρη” λίστα», αναμένοντας –λανθασμένα, όπως αποδείχτηκε – ότι τα εισαγωγικά στη λέξη «μαύρη» θα επαρκούσαν για να δηλώσουν τον ειρωνικό

τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούσα τη λέξη. Ειρωνικό, διότι στερούμενος σχέσεων με οποιαδήποτε αρχή και εξουσία, πολιτική, κρατική ή κομματική, και μη μετέχοντας σε καμία απολύτως ομάδα, μόνο ειρωνικά θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω αυτή την ατυχή φρά-

ση. Σε κάθε περίπτωση, εντός ολίγων ωρών ανακάλεσα τη χρήση της φράσης, ζητώντας μάλιστα συγγνώμη για τον αποπροσανατολισμό της συζήτησης που προκάλεσε.

Οι πάλαι ποτέ «ανανεωτικοί», ωστόσο, δεν έχασαν την ευκαιρία. Μόλις δύο μέρες νωρίτερα (30/8), σε γενική συνέλευση των μελών ΔΕΠ του ΑΠΘ, στέλεχός τους είχε μιλήσει για την ανάγκη «στοχοποίησης όσων στηρίζουν τον νόμο». Αδιάφορο αν εγώ δεν τον είχα στηρίξει τα βασικά στελέχη της πανεπιστημιακής παράταξης του Συνασπισμού «Συσπείρωση» απέστειλαν συντονισμένη ομοβροντία μηνυμάτων στον εσωτερικό ηλεκτρονικό Διάλογο του ΑΠΘ. Αφού πρώτα με κατηγόρησαν ότι ετοιμάζω λίστα «προγραφών» μαζί με την Ασφάλεια Θεσσαλονίκης και τον... Μανιαδάκη, απέστειλαν τα μηνύματά τους μαζί με τη φωτογραφία μου στην ειδησεογραφική πύλη του ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης (alterthess), η οποία κατασκεύασε το θέμα με τίτλο «Καθηγητής του ΑΠΘ σε ρόλο καταδότη» και με υπότιτλο «Επιστρέφει το σπουδαστικό της Ασφάλειας;». Το ηλεκτρονικό αυτό δημοσίευμα αναπαρήχθη στη συνέχεια σε δεκάδες μπλογκ του «χώρου» ανά την επικράτεια, έλαβε τον ακόμη πιο ευφάνταστο τίτλο «Πανεπιστημιακός καλεί συναδέλφους του να δημιουργήσουν “μαύρη λίστα” φοιτητών [sic]»

(alfavita), και κατέληξε στο «Στοχοποίηση φασίστα καθηγητή του ΑΠΘ Παναγιώτη Θανασά στο indymedia». Επειδή ακόμη ζούμε σε δημοκρατία, και επειδή την ίδια «στοχοποίηση» υπέστην και το 2004 από τα νεοφασιστικά μπλογκ ως «προδότης» που υπέγραψε υπέρ του σχεδίου Αναν, εκλαμβάνω βεβαίως όλα αυτά ως φαιδρότητες. Είναι ωστόσο λυπηρή η διαπίστωση ότι ένας ολόκληρος χώρος, και κυρίως οι άνθρωποί του, ξεκίνησε από τη γλυκύτητα του Λεωνίδα και κατέληξε να λειτουργεί ως νέα ΕΚΟΦ: ως ένας χώρος που δεν διστάζει να διαστρεβλώσει και να διαστρέψει, επιδιώκοντας όχι μόνο να εξουδετερώσει πολιτικά τον αντίπαλο, αλλά και να τον σπιλώσει και να τον διασύρει, να τον εκμηδενίσει ηθικά και προσωπικά. Συνάδελφοι Ροζ Χμερ, μας αναγκάζετε να υποκλιθούμε στις μεθόδους σας – εμάς, αλλά και τον μακαρίτη Μπέρια!

Ο Παναγιώτης Θανασάς διδάσκει φιλοσοφία στο ΑΠΘ.

ΑπΙφ

ΒΛΕΜΜΑ - ΦΑΡΜΑΚΙ

Α ΡΕ ΧΕΙΜΩΝΑ, ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΤΕΡΗΣΕΙΣ!

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΒΟΥΤΙΕΣ.

Andrés Segovia - Spanish Dance - Op. 37 n. 10 di E. Granados -

ΘΑ ΜΑΣ ΛΕΙΨΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ!

Α ΡΕ ΕΘΝΙΚΑΡΑ - Ν.ΚΑΡΒΕΛΑΣ - MANOS GERAKAS VIDEO

ΤΩΡΑ ΠΙΣΙΝΑ!

ΜΠΑΛΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Πώς καλλιεργείται η βία και δολοφονείται το αθλητικό θέαμα

Του Γιώργου Σιακαντάρη

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Παρασκευή 02 Σεπτεμβρίου 2011

Το ελληνικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου άρχισε - έστω το μισό - μέσα σε κλίμα γενικευμένης σήψης και παρακμής. Κάθε φορά όμως που συμβαίνει ένα γεγονός βίας και διαφθοράς στο ελληνικό ποδόσφαιρο, κάποιοι κάνουν σαν να τους ήρθε κεραμίδα στο κεφάλι ενώ βάδιζαν στην έρημο.

Μετά τα γεγονότα βίας στα Πετράλωνα, τις προάλλες, όπου χούλιγκαν επιτέθηκαν σ' άλλους χούλιγκαν, περίσσεψαν η οργή και τα αναθέματα. Οι συγκρούσεις μεταξύ χούλιγκαν εκτός αγωνιστικών χώρων είναι κάτι που συμβαίνει αδιαλείπτως εδώ και 20 χρόνια, μέχρι και ανθρώπινες ζωές έχουν χαθεί. Εκπλήσσει, συνεπώς, η γενικευμένη υποκρισία και το πρωτοφανές κλίμα ηθικολογίας που διαδίδεται στον δημόσιο λόγο περί ποδοσφαίρου και περί ομαδικών αθλημάτων. Σήμερα ανακαλύπτουμε τον ρόλο διεφθαρμένων παραγόντων και ζητάμε την κεφαλή τους και την κεφαλή των ομάδων στις οποίες προήδρευαν. Λίγοι όμως αναρωτιούνται ποιο ήταν το θεσμικό, αλλά και το ιδεολογικό και πολιτικό πλαίσιο που επέτρεψε άνθρωποι του υποκόσμου (και κατήγοροί τους προέρχονται από τον ίδιο κόσμο) να αναλάβουν τις τύχες αυτών των ομάδων.

Οι οργισμένοι κατά της ποδοσφαιρικής βίας, πολλές φορές είναι οι ίδιοι που βλέπουν επαναστατικά σκιρτήματα στην «εξέγερση» της Κερατέας, στον αγώνα των ιδιοκτητών φορτηγών και ταξί, στους «αγωνιστές» του κλεισίματος των λιμανιών, στην οργή των αγανακτισμένων του Συντάγματος. Αρκετοί απ' αυτούς που κατηγορούν για την ποδοσφαιρική ανομία τον Μπέο, τον Ψωμιάδη και τις διαχρονικές παράγκες είναι οι ίδιοι που ομνύουν στην άρνηση εφαρμογής του νόμου, είναι όσοι κινούνται από το «κίνημα» δεν πληρώνω εισιτήρια, διόδια κ.λπ., είναι όσοι δεν εφαρμόζουν τον νόμο στα πανεπιστήμια και όσοι αναγνωρίζουν το Σύνταγμα όποτε, όπου και αν θέλουν.

Αν αποτελεί κοινοτοπία, λοιπόν, να υποστηρίζει κανείς πως το ποδόσφαιρο αποτελεί καθρέφτη μιας κοινωνίας, δεν είναι τέτοια και η άποψη που υποστηρίζει πως στο ποδόσφαιρο, λόγω και της μαζικής του απήχησης ως κοινωνικού φαινομένου, θερίζουμε ό,τι σπέρνουμε χρόνια στην ελληνική κοινωνία.

Ο δημόσιος λόγος σ' αυτήν τη χώρα, εδώ και πολλά χρόνια, αλλά με ιδιαίτερη ένταση τα δυο τελευταία, φυτεύει τον σπόρο του εγκωμίου της βίας και της ανομίας. Τα θλιβερά γεγονότα των Πετραλώνων, όπως και πολλά άλλα πριν απ' αυτά, είναι απόδειξη ότι τμήμα της κοινωνίας ζει και τρέφεται με το μίσος. Το μίσος κατά του άλλου, όποιου σκέπτεται διαφορετικά, μαζί με τον λαϊκισμό, είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα που ταλανίζουν αυτόν τον τόπο. Μερικά δείγματα απ' αυτήν τη σκέψη βλέπουμε στο ποδόσφαιρο, γιατί εδώ, σ' έναν χώρο υψηλής μαζικότητας, υπάρχει πρόσφορο έδαφος για την ισχυρότερη παρουσία και της βίας και του λαϊκισμού.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Δυστυχώς, σοβαρό θέμα είναι και η διαπλοκή εντός του ποδοσφαίρου, που εκτείνεται και εκτός. Ο λόγος, για τη διασύνδεση του ποδοσφαίρου με το πολιτικό σύστημα. Σ' ένα σύστημα όπου για να εκλεγεί κάποιος βουλευτής πρέπει να κάνει κουμπαριές, να κόβει βασιλόπιτες, να χτυπά φιλικά πλάτες ανθρώπων που δεν γνωρίζει, να διορίζει ή να υπόσχεται διορισμούς, να υβρίζει δημόσια τους αντιπάλους και να χασκογελά μαζί τους στην ιδιωτική ζωή, ένα τέτοιο πολιτικό σύστημα δεν θα μπορούσε να μη συνδέεται, δεν εννοώ οικονομικά, με τον χώρο του ποδοσφαίρου. Ας μην ξεχνάμε πως, για την τοπική ομάδα τους, βουλευτές άλλοτε εισβάλλουν στα γήπεδα, άλλοτε απειλούν να παραιτηθούν και άλλοτε συντάσσονται με τον «δίκαιο» και βίαιο αγώνα των οπαδών. Τα θλιβερά γεγονότα του οπαδικού φανατισμού ξεφεύγουν από τις ιδιοτέλειες των παραγόντων και τις ανεπάρκειες των ανθρώπων που διοικούν τον ελληνικό αθλητισμό και συνδέονται με τον τρόπο που στη χώρα μας παράγεται πολιτική. Αλλωστε και οι πλούσιοι πρόεδροι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, γιατί επιζητούν μαζική κοινωνική αποδοχή.

Το ποδόσφαιρο, δηλαδή, είναι και χώρος όπου θηρεύει η πολιτική. Γι' αυτό και οι εκ των υστέρων ηθικολογίες, οι καταδίκες ομάδων αντί για τους παράγοντες των ομάδων, η γενικευμένη απαξίωση αυτού του υπέροχου αθλήματος (ενός ομαδικού αθλήματος που συνδυάζει την τετράγωνη λογική, τη συνεχή συνεργασία και το διάχυτο πάθος, αλλά και την αναγκαία απόλαυση για τους θεατές - βλέπε Μπαρτσελόνα) δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να συνεχίζουν να αναπαράγουν τα φαινόμενα που υποτίθεται καταδικάζουν: τη βία και τη διαφθορά.

Ο Γιώργος Σιακαντάρης είναι διδάκτωρ Κοινωνιολογίας, αναπληρωτής επιστηµονικός διευθυντής στο ΙΣΤΑΜΕ Ανδρέας Παπανδρέου

Γιά την αντιγραφή ΑπΙφ

ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ...

ΜΑΣ ΑΦΗΝΕΙ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ.

ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ

ΣΤΑΘΕΡΟΙ ΣΤΙΣ ΑΞΙΕΣ ΜΑΣ.