ΠΕΡΙ ΛΑΘΩΝ...

Προκλήθηκα να γράψω για τη «νέα κυβέρνηση» και τα καμώματά της. Στο μεσοδιάστημα αυτό, όπου καθώς φαίνεται όλοι σκεπτόμαστε αν θα αποσύρουμε το μπλογκ μας, ας κάνω μια πρώτη πρόχειρη και βιαστική αποτίμηση, προκαλώντας και τους υπόλοιπους να πουν – αν έχουν – τη γνώμη τους επ’ αυτών.

Νομίζω δύο αρνητικά χαρακτηριστικά προβάλουν έντονα μέσα από αυτές τις 50 – 60 μέρες… (Τα θετικά είναι βέβαια άλλου παπά ευαγγέλιο, συνήθως εκείνων που προσδοκούν κάτι, εμείς εδώ μάλλον δεν προσδοκούμε τίποτε...)
Έχουμε και λέμε λοιπόν:

1. Προχειρότητα…
Κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση, με περίεργες όμως λοξοδρομήσεις και χωρίς προεργασία. Σε αντίθεση με τον Οκτώβρη του ’93 όπου η τότε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ είχε ήδη έτοιμα ακόμα και τα προεδρικά διατάγματα με τα οποία θα κυβερνούσε, ετούτη εδώ πιάστηκε κατά παράδοξο τρόπο στον ύπνο και έχασε – χάνει πολύτιμο πολιτικό χρόνο. Θες η έλλειψη ικανών στελεχών στο λεγόμενο «προεδρικό περιβάλλον» θες η γενικότερη δυστοκία μέσα σε ένα πολιτικό οργανισμό που διχάζεται ανάμεσα στο «δέον» και στο «επιθυμητό», φέρνουν αρρυθμίες, πολλές φορές κωμικές, όπως η χαριτωμένη περίπτωση του λαμόγιου που για ένα εικοσιτετράωρο διορίστηκε ειδικός γραμματέας ΔΕΚΟ (τρομάρα του) και κατόπιν απολύθηκε γιατί… στα φιλαράκια του στο Facebook εκμυστηρευόταν ότι «τώρα θα φάμε καλά με τους πασόκους»!.

2. Δισταγμός…
Το είπαμε και πιο πάνω. Είμαστε στην κρίσιμη εκείνη φάση όπου θα πρέπει να γίνουν πράγματα προφανώς δυσάρεστα και καθόλου «φιλολαϊκά»… Θα πρέπει να αναληφθεί μέγα πολιτικό κόστος και να προχωρήσουμε επιτέλους ΑΜΕΣΑ σε κινήσεις εξυγίανσης του τερατόμορφου δημόσιου τομέα. Αλλά και αλλού… στη φορολογία και στο ασφαλιστικό. Υπάρχει όμως ένας διχασμός, ανάμεσα στο δέον και στο επιθυμητό. Εξ ου και η υπόθεση αυτού του αίσχους, που ονομάζεται «επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης» και το οποίο απ’ ότι καλά γνωρίζω πάει κατά ένα ποσοστό 60 τοις εκατό σε τσέπες που ΔΕΝ το έχουν ανάγκη πραγματικά, αφήνοντας τα γνωστά ψίχουλα που δεν θεραπεύουν καμιά ουσιαστική ανάγκη, σε κείνους που πραγματικά το χρειάζονται και δεν είναι πάνω από 40% των «δικαιούχων»… Άστραψαν τα σπαθιά των πρωϊνάδικων και έντρομοι οι «λαϊκοπασόκοι» υπέκυψαν στη γνωστή χυδαιότητα και την εξοργιστική βλακεία…
Δυστυχώς με επιδόματα, με «δώσε και μένα μπάρμπα», δεν θα γίνει τελικά τίποτα και σε κάνα – δύο χρόνια όλοι αυτοί που τώρα απλώνουν το χέρι σαν επαίτες θα σκυλοβρίζουνε και το Γιώργο και την παρέα του…

Κ.Λ.