ΕΞΗΓΟΥΜΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΞΗΓΟΥΜΑΙ.

Γνωρίζω ότι πολλοί ενοχλούνται γιατί σχολιάζω αρνητικά κυρίως τον αριστερό χώρο και όχι τον κεντροδεξιό. Θα δώσω εξηγήσεις παρότι γνωρίζω ότι δεν λύνεται η παρεξήγηση. Άλλωστε λίγοι διαβάζουν τις κατ' εμέ καλύτερες αναρτήσεις μου.

Προέρχομαι λοιπόν από τον χώρο της αριστεράς. Και από οικογενειακή παράδοση. Στην κοίτη αυτή ξεχείλισε το συναίσθημά μου. Έδωσα ψυχούλα εκεί. Το λέω και το εννοώ. Όμως μετά από μια επώδυνη αλλά και καθαρτήρια διαδικασία θεωρώ ότι το όνειρο ήταν εφιάλτης. Και η κοίτη αυτή εκτός από πραγματικά γάργαρο νεράκι κουβαλούσε και απόβλητα. Δεν εννοώ μόνο ανθρώπους. Εννοώ και αντιλήψεις, εννοώ και ιδέες που από ένα σημείο και μετά, με την ιστορική εξέλιξη, δημιουργούν τέλμα. Βούρκο.

Σ΄αυτό το τέλμα σήμερα κολλάμε. Είναι ένα τέλμα ανευθυνότητας, ανευθυνολογίας, βαθειάς συντήρησης με προβιά ή λεοντή προοδευτισμού. Αν θέλουμε να πάμε μπροστά, αυτό το απόστημα πρέπει να σπάσει. Κι αν θέλουμε να το πούμε σε γλώσσα μπακάλικης πολιτικής, οι δυνάμεις της ευθύνης που μπορούν να μας βγάλουν από το αδιέξοδο βρίσκονται πέριξ του κέντρου και φιλοξενούνται κυρίως στα δύο μεγάλα κόμματα. Αυτό βέβαια πρέπει να το συνειδητοποιήσουν και οι ηγεσίες των κομμάτων αυτών και να μην ψαρεύουν ευκαιριακές συμμαχίες σε θολά νερά.

αέρα πατέρα