37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

ΘΡΗΝΟΣ

4 σχόλια:

ΤΕΩΣ Σ. είπε...

Οταν θρηνω στα πεναλτι
θελω να με στηριξειs,
να πεσω στην αγκαλη σου
να με παρηγορησειs.

"ΣΑΛΩΝΙΤΗΣ" είπε...

Μάλλον οι "Λεγεωνάριοι" δεν έχουν μάθει ακόμα τι σημαίνει "ντέρμπι" στην Ελλάδα! Πολύ χαλαρότητα διέκρινα χθες!
Δύο διακριθέντες: Παπαδόπουλος και ο "πιστιρικάς"! Έλληνες και οι δύο!

Don Aera Patera είπε...

Δεν ξέρω, δεν είδα, ήμουνα στο Μέγαρο με τον Θεοδωράκη και τη μαγική του μουσική ερμηνευμένη υπέροχα. Μάλλον ήμουν τυχερός.
Καλλιτέχνη είσαι ωραίος. Είσαι μεσ' την ψυχή μου.

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ είπε...

Παντα τεραστιοs παιχταρα μου.

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)