Αν μπει στον κόπο να παρακολουθήσει κάποιος τα όσα λέει ο πλέον ενδιαφέρων σύγχρονος πνευματικός άνθρωπος της χώρας – ο Στέλιος Ράμφος – για την οικονομική κρίση που βιώνει η χώρα, θα μελαγχολήσει.
Ο Ράμφος λέει ότι η κρίση που βιώνουμε δεν είναι απλά μια οικονομική (και άρα συγκυριακή) κρίση, από αυτές που – έστω σπάνια – χτυπούν την πόρτα
των οικονομιών.
Πιστεύει (και δια του λόγου του αποδεικνύει) ότι η κρίση είναι μονιμότερη, βαθύτερη, είναι διαχρονική και αφορά δομικά στοιχεία της σύγχρονης νεοελληνικής συγκρότησης και της ιστορικά διαμορφωμένης σκέψης του νεοέλληνα.
Αυτό που λέει ο Ράμφος δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για το πού οδηγούμαστε πια, μετά και την έσχατη προσπάθεια ανάταξης της οικονομίας μας, που ξεκίνησε κακήν – κακώς το Μάιο του 2010 με την ψήφιση του Μνημονίου.
Οδηγούμαστε στην βίαιη αυτό-αποδόμηση του νεοελληνικού μας μορφώματος.
Ενός μορφώματος που ποτέ δεν κατόρθωσε να γίνει κράτος. Ενός μορφώματος που μην μπορώντας να βρει την αυθεντική του μορφή μέσα στο πέρασμα του χρόνου και στις σαρωτικές αλλαγές που αυτός φέρνει, καταλήγει μοιραία στην παράνοια, στην άλογη αυτοκαταστροφή.
Χτες βγήκε ο Γιώργος Παπανδρέου και διακήρυξε ότι σύντομα θα φέρει νόμο στη Βουλή των Ελλήνων, με τον οποίο θα απαγορεύεται η πώληση δημόσιας γης. Μάλιστα προανήγγειλε ότι αυτό θα το θέσουμε – όταν επιστεί ο χρόνος – και στο Σύνταγμά μας, εν είδει κορωνίδος μάλλον…
Δεν θα μπορούσα να φανταστώ πιο παρανοϊκή πολιτική θέση από αυτή, από έναν άνθρωπο ο οποίος υποτίθεται ότι κομίζει στην πολιτική μας ζωή την κοινή λογική και το αυτονόητο, όπως πολλές φορές ο ίδιος έχει διακηρύξει.
Μωραίνει Κύριος…
Βέβαια δεν βγήκε τυχαία ο Παπανδρέου να προαναγγείλει ένα τέτοιο νόμο। Προηγουμένως είχαν βγει στα κάγκελα όλοι – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων – και ούρλιαζαν ότι η Ελλάς δεν πωλείται!॥ Ποιοι ούρλιαζαν;
Αυτοί που ΗΔΗ έχουν πωλήσει τη χώρα, φέρνοντάς τη μέσω του παραλογισμού της απίθανης σπατάλης, σ’ αυτή την άθλια κατάσταση।
Όταν τα αυτονόητα πλέον, έχουν απολέσει και τον τελευταίο υπερασπιστή τους σ’ αυτό τον τόπο, να είστε βέβαιοι ότι δεν απομένει παρά το τυπικό μέρος:
Η διαδικασία της αυτοκαταστροφής.
Και η διαδικασία αυτή είναι σε καλά και έμπειρα χέρια…
Κ.Λ.
Ο Ράμφος λέει ότι η κρίση που βιώνουμε δεν είναι απλά μια οικονομική (και άρα συγκυριακή) κρίση, από αυτές που – έστω σπάνια – χτυπούν την πόρτα
των οικονομιών.Πιστεύει (και δια του λόγου του αποδεικνύει) ότι η κρίση είναι μονιμότερη, βαθύτερη, είναι διαχρονική και αφορά δομικά στοιχεία της σύγχρονης νεοελληνικής συγκρότησης και της ιστορικά διαμορφωμένης σκέψης του νεοέλληνα.
Αυτό που λέει ο Ράμφος δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για το πού οδηγούμαστε πια, μετά και την έσχατη προσπάθεια ανάταξης της οικονομίας μας, που ξεκίνησε κακήν – κακώς το Μάιο του 2010 με την ψήφιση του Μνημονίου.
Οδηγούμαστε στην βίαιη αυτό-αποδόμηση του νεοελληνικού μας μορφώματος.
Ενός μορφώματος που ποτέ δεν κατόρθωσε να γίνει κράτος. Ενός μορφώματος που μην μπορώντας να βρει την αυθεντική του μορφή μέσα στο πέρασμα του χρόνου και στις σαρωτικές αλλαγές που αυτός φέρνει, καταλήγει μοιραία στην παράνοια, στην άλογη αυτοκαταστροφή.
Χτες βγήκε ο Γιώργος Παπανδρέου και διακήρυξε ότι σύντομα θα φέρει νόμο στη Βουλή των Ελλήνων, με τον οποίο θα απαγορεύεται η πώληση δημόσιας γης. Μάλιστα προανήγγειλε ότι αυτό θα το θέσουμε – όταν επιστεί ο χρόνος – και στο Σύνταγμά μας, εν είδει κορωνίδος μάλλον…
Δεν θα μπορούσα να φανταστώ πιο παρανοϊκή πολιτική θέση από αυτή, από έναν άνθρωπο ο οποίος υποτίθεται ότι κομίζει στην πολιτική μας ζωή την κοινή λογική και το αυτονόητο, όπως πολλές φορές ο ίδιος έχει διακηρύξει.
Μωραίνει Κύριος…
Βέβαια δεν βγήκε τυχαία ο Παπανδρέου να προαναγγείλει ένα τέτοιο νόμο। Προηγουμένως είχαν βγει στα κάγκελα όλοι – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων – και ούρλιαζαν ότι η Ελλάς δεν πωλείται!॥ Ποιοι ούρλιαζαν;
Αυτοί που ΗΔΗ έχουν πωλήσει τη χώρα, φέρνοντάς τη μέσω του παραλογισμού της απίθανης σπατάλης, σ’ αυτή την άθλια κατάσταση।
Όταν τα αυτονόητα πλέον, έχουν απολέσει και τον τελευταίο υπερασπιστή τους σ’ αυτό τον τόπο, να είστε βέβαιοι ότι δεν απομένει παρά το τυπικό μέρος:
Η διαδικασία της αυτοκαταστροφής.
Και η διαδικασία αυτή είναι σε καλά και έμπειρα χέρια…
Κ.Λ.
(Ο πίνακας στη φωτο είναι η ΚΡΑΥΓΗ του ΜΟΥΝΚ)
2 σχόλια:
Οι σκέψεις σου, ταυτίζονται με τις δικές μου! Τα λέω και τα γράφω χρόνια, ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τούτο το Κράτος! Έχει μεγαλύτερη αξία, βέβαια, όταν το καταγράφουν άνθρωποι κύρους, αλλά δεν είμαστε όλοι κοντόφθαλμοι οπορτουνιστές για να μη βλέπαμε πού πάει το πράγμα! Για του λόγου το αληθές, διάβασε κάτι πρόσφατο εδώ:
http://antiparatheseis1.blogspot.com/2011/02/blog-post_14.html
Εκεινο που συμβαινει ειναι οτι κλεινει οχι μονο ο κυκλος της μεταπολιτευσης ή ο μεταπολεμικος αλλα ο κυκλος ενος αιωνα που αρχισε απο το κινημα στο Γουδι το 1909.
Το αρχικο ελληνικο κρατος ηταν αρκετα σταθερο αν και παμφτωχο και μικροτερο για την εποχη του.
Ακολουθησε ενας αιωνας στον οποιο οι νεοι πληθυσμοι που ενσωματωσε προσπαθουσαν να αποτιναξουν τις παλιες δομες -που ηταν μοναρχικου βαυαρικου τυπου χωρις ομως σαφες σχεδιο.Ολη η ιστορια του εθνικου διχασμου,του εμφυλιου και της μεταπολιτευσης ειναι μια αεναη διαμαχη ανατροπης του παλιου κατεστημενου ακομη και οταν αυτο στη πραγματικοτητα δεν υπαρχει και με την αρχικη μορφη,ο δε πολιτικος λογος της πλειοψηφιας κυριαρχειται απο αυτην που κρυβει τα προβληματα μεχρι που τελικα το 2010 με την κριση η τελευταια εκφραση αυτων των δυναμεων,το ΠΑΣΟΚ καταλαβαινει οτι δεν μπορει άλλο να σκιαμαχει παιζοντας αντισταση και επανασταση αλλα πρεπει πραγματικα να χτισει μια συγχρονη κοινωνια που φυσικα ΔΕΝ θα ειναι σοσιαλιστικη γιατι δεν υπαρχουν τετοιες κοινωνιες.
Συνηθειες ενος αιωνα δεν αλλαζουν ευκολα.
Ηταν ενα ξεσπασμα απο το παρελθον.
Τι θα γινει αγνωστον.Μπορουμε να αρχισουμε ομως οπως και παλια αντιγραφοντας οσα κανουν οι αλλοι Ευρωπαιοι.
Δημοσίευση σχολίου