Είναι γνωστό ότι ο Έλληνας δεν έχει χιούμορ αλλά του αρέσει να κάνει πλάκα. Του αρέσει να κάνει αλλά γίνεται θηρίο όταν του κάνουνε.
Σίγουρα η μεγάλη πλειοψηφία - σχήμα λόγου - των ολίγων που έχουν το κουράγιο να παρακολουθούν το blog νομίζει ότι κάνω πλάκα. Όχι κύριοι - δεν κάνω πλάκα. Ο ρέγγος είναι πολύ ψηλά στην ατζέντα μου. Είναι αυτό που λέμε, μαθήματα επιβίωσης.
Κατ' αρχήν ο ορισμός. Επιβίωση είναι να μπορείς να την βγάλεις και να μην ψοφήσεις. Πρώτη προϋπόθεση της επιβίωσης είναι η μάσα. Η σωστή μάσα που μας απαλλάσσει και από έξοδα γιατρών και φαρμάκων.
Ποια είναι η σωστή μάσα; Δεν αρκεί να έχει τα θρεπτικά συστατικά. Πρέπει να σου εξασφαλίζει και την απόλαυση. Άνθρωποι δυσκοίλιοι που δεν αγαπάνε το φαγητό βγάζουν ηλίθια ρητά όπως το απαράδεκτο " να τρως για να ζεις και όχι να ζεις για να τρως". Αυτοί μπορεί να τρων υγιεινά αλλά θα αρρωστήσουν από την κατάθλιψη.
Υπάρχει απολαυστική μάσα χωρίς πολλά φράγκα; Ασφαλώς και υπάρχει. Η απολαυστικότερη.
Για μας τους έλληνες, η βάση είναι η ελιά και το λάδι της. Ένα από τα λίγα προϊόντα όπου το μη τυποποιημένο προϊόν εξακολουθεί να έχει το προβάδισμα ποιότητας είναι το λαδάκι. Όχι οποιοσδήποτε ντενεκές. Απαιτείται δοκιμή. Δοκιμάζεις και ξεχωρίζεις. Γεύση, πυκνότητα, χρώμα.
Τρανό παράδειγμα το λάδι Λογαρά. Κορωνέικες ελιές στα άγια χώματα της Αιγείρας συν το γνωστό μεράκι του πρώτου αγρότη Λογαρά.
Βέβαια το λάδι Λογαρά δεν το πετυχαίνεις εύκολα. Είναι Chateau. Λίγοι ντενεκέδες και περιζήτητοι. Γι αυτό καλό είναι να συμβιβαζόμαστε και με άλλα λάδια. Μπορεί φερ' ειπείν να παίζει δυνατά και το λάδι Σαλωνίτη. Δεν τόχω δοκιμάσει και δεν ξέρω.
Ξεκίνησα από το λάδι γιατί εκτός από την θρεπτική του αξία έχει και ισχυρότατη ανταλλακτική αξία. Η βάση της μαύρης αγοράς κατά την γερμανική κατοχή ήταν ο ντενεκές. Η ανταλλαγή γινόταν μόνο με χρυσές λίρες. Η ανακατανομή της οικονομικής ισχύος έγινε με μοχλό το λάδι.
Γνωστή επίσης είναι η ιστορία με τα πάμπολλα πτυχία που αποχτήθηκαν με δυο ντενεκέδες λάδι. Εμείς οι παλαιότεροι, ως μαθητές, περάσαμε την τραυματική εμπειρία των καθηγητών του ντενεκέ.
Μεγάλη η δύναμη κύριοι του λαδιού. Αύριο θα συνεχίσω με τα μαθήματα επιβίωσης.
Πελεκάνος Ερημικός
37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)
Τρίτη 26 Ιουνίου 2012
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
▼
2012
(164)
- ► Σεπτεμβρίου (2)
-
▼
Ιουνίου
(16)
- ΨΩΜΙ
- ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ
- ΡΕΓΓΑ Η΄ ΡΕΓΓΟΣ;
- Ο ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ ΖΕΙ;
- Λήθη
- Γεια...
- Αγανακτισμένος κροίσος! (Και μετά μου λέτε ότι δεν...
- ΛΥΘΗΚΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ
- Η ΣΗΜΕΙΟΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟΥ
- ΤΟ ΠΑ.ΣΟ.Κ. ΦΤΑΙΕΙ, Ο ΓΑΠ ΚΑΙ Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ.
- Ο ΑΝΕΚΔΙΗΓΗΤΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ
- ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΨΗΦΙΣΩ ΠΑ.ΣΟ.Κ. ΔΑΓΚΩΤΟ
- ΦΤΩΧΕΙΑ
- ΑΦΕΛΕΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
- ...
- Είμαστε κορόιδα!
- ► Φεβρουαρίου (17)
- ► Ιανουαρίου (17)
-
►
2011
(777)
- ► Δεκεμβρίου (11)
- ► Σεπτεμβρίου (31)
- ► Φεβρουαρίου (183)
- ► Ιανουαρίου (178)
-
►
2010
(2192)
- ► Δεκεμβρίου (177)
- ► Σεπτεμβρίου (202)
- ► Φεβρουαρίου (8)
-
►
2009
(221)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (22)
- ► Φεβρουαρίου (39)
- ► Ιανουαρίου (32)
-
►
2008
(309)
- ► Δεκεμβρίου (44)
- ► Σεπτεμβρίου (35)
- ► Φεβρουαρίου (23)
- ► Ιανουαρίου (36)
4 σχόλια:
ΑΠΟΡΙΑ.
Οταν λεμε "λαδωσα" για να προωθησω μια κατασταση ποιος ο ακριβης ρολος του ελαιου?
Ο ρολος του λιπαντικου μεσου , του γρασου , που αρει τις δυναμεις συναφειας και λειτουργει ως καταλυτης υπερπηδωντας εμποδια και χρονο?
Η εχει τον ρολο της κατοχικης βοηθειας , ως δωρο στην καθημερινη επιβιωση με την μορφη χρηματος?
Αν και οπως παμε οταν θα λεμε "λαδωσα" θα εννοουμε στην κυριολεξια τον τενεκε με το περιεχομενο και αυτος που θα το λαμβανει , θα νοιωθει περισσοτερο ευεργετουμενος απο τον οποιοδηποτε Ακη.
Θα συμφωνήσω με την ανάρτηση σου σε όλα!Ειδικότερα στην κοινωνική επίπτωση της τόσο παρεξηγημένης λέξης "μάσα"!Όποιος δεν έχει απολαύσει μια τηγανιά φρέσκο γαύρο και μια τοματοσαλάτα "πνιγμένη" από ελληνικό ελαιόλαδο, οποιασδήποτε πυκνότητας και υφής, δε μπορεί να καταλάβει την έννοια της επιβίωσης μέσω της σωστής "μάσας"!
Επαυξάνω στην αναφορά σου περί "μη τυποποιημένου λαδιού"! Οι γνωρίζοντες καταλαβαίνουν το γιατί! Μεγάλωσαν με αυτό γενιές και γενιές!
Τέλος αναπέμπω ευχαριστίες για την αναφορά σου στο "μπραντ νέιμ" "λάδι Σαλωνίτη", συμπληρώνοντας με σεμνότητα και ταπεινότητα ότι διαθέτουμε επίσης εκλεκτές ελιές με ονομασία προέλευσης!
"Σαλωνίτικες- κολυμπάτες-ξιδάτες"!
Ως συμπληρωματικό της επιβίωσης διά της σωστής "μάσας"!
Όσο για τον αήθη συσχετισμό του κ. "ΤΕΩΣ", του λαδιού, ενός προϊόντος που συμβολίζει την αγνότητα, με το "λάδωμα" της κρατικής μηχανής, τον αφήνω ασχολίαστο!
Οσο και αηθης να ειναι ο συσχετισμος φιλε Σαλωνιτη, αν ρωτησεις στα αστικα κεντρα και ειδικοτερα εξω απο νευραλγικες Δ.Υ. "τι σας ερχεται στο μυαλο οταν λεμε την λεξη λαδι"
θα μελαγχολισεις τοσο που θα χασεις την διαφορα της επιβιωσης απο την "σωστη μασα".
Υ.Γ. Μελιτζανες γεμιστες με φρεσκα λαχανικα στην κατσαρολα αφου τσιγαριστουν ελαφρα στο τηγανι και να κολυμπανε στο ελαιολαδο.Και βουρ στην παπαρα. Δυστυχως το ενα δεν αναιρει το αλλο.
Αγαπητέ "ΤΕΩΣ", εμείς εδώ στην περιφέρεια, όταν φέρνουμε στο μυαλό μας "νευραλγικές Δ.Υ." ο νους μας πάει στο γράσο και μάλιστα σε μια εξελιγμένη μορφή του το "γράσο διαρκείας"! Με αυτόν γρασάραμε την αλυσίδα του ποδηλάτου! Αργότερα χρησιμοποιήθηκε το προϊόν αυτό και στη δημόσια διοίκηση για καλύτερη "κύλιση" των διαδικασιών και εν τέλει για καλύτερη εξυπηρέτηση του πολίτη!
Η ιδέα σου για τις γεμιστές μελιτζάνες,παραλλαγή κάποιων δικών μας τοπικών σχετικών συνταγών με βρίσκει σύμφωνο και θα δοκιμαστεί!
Δημοσίευση σχολίου