Έχω το ελάττωμα να μην ακολουθώ την επικαιρότητα. Κατά το κοινώς λεγόμενο, ότι θυμάμαι χαίρομαι.
Σκέφτηκα λοιπόν την φράση του Πάγκαλου. Όχι για το ορθόν του περιεχομένου. Περί αυτού δεν έχω καμία αμφιβολία ότι είναι ακριβώς έτσι. Τα λεφτά του Δημοσίου σπαταλήθηκαν κυρίως στην διόγκωσή του. Το Δημόσιο ήταν για χρόνια ο στόχος, η ελπίδα και τελικά η επιτυχία των περισσοτέρων Ελλήνων. Η διασπάθιση του χρήματος ήταν κυρίως σε μισθούς και αμοιβές.
Το ζήτημα είναι εάν ο Πάγκαλος ως υπεύθυνος πολιτικός δικαιούται να επιμερίζει ευθύνες εξίσου. Από την άποψη ότι ο αμειβόμενος υπάλληλος δεν υποχρεούτο να γνωρίζει την ύπαρξη της Μαύρης Τρύπας. Αντίθετα, πολιτικοί σαν τον Πάγκαλο εγνώριζαν. Και συνέχιζαν.
Εδώ όμως υπάρχει και ο αντίλογος του πολιτικού. Που λέει ότι κανείς δεν τολμούσε να ακολουθήσει πολιτική σκληρής λιτότητας γιατί η λαϊκή αντίδραση θα ήταν τεράστια. Και μέσω των οργανωμένων συνδικαλιστικών φορέων.
Στους εκάστοτε κυβερνήτες έμενε λοιπόν η ελπίδα ότι η διεθνής συγκυρία θα συνέχιζε να είναι ευνοϊκή. Κάτι σα να προσεύχεται ο καπετάνιος να κάνει πάντοτε μπουνάτσα. Γιατί σε αντίθετη περίπτωση θα στασίαζε το πλήρωμα…
αέρα πατέρα
2 σχόλια:
apo ta liga kala pou exei pei o paparas o lazopoulos einai to oti an katseis sto idio trapezi me ton pagkalo, oxi mazi tou den tha fas, oute patata den tha prolaveis na valeis sto stoma sou!
Η αλήθεια είναι ότι σαρώνει.
Δημοσίευση σχολίου