37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Κυριακή 29 Απριλίου 2012

ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Είναι γεγονός ότι είμαι από κείνους που ισχυρίζονταν ότι οι έλληνες στις κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις λειτουργούν λογικά, μέσα από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Ο φόβος τους προστατεύει.

Σήμερα όμως η ελληνική κοινωνία είναι ένα τεράστιο αντηχείο. Μέσα σ’ αυτό το αντηχείο το κάθε τι ενισχύεται παραμορφωτικά. Ο φόβος γίνεται φοβία. Ο φόβος είναι θετικό συναίσθημα γιατί μας κάνει προσεχτικούς. Η φοβία είναι αρρώστια που μπορεί να οδηγήσει και στην αυτοκτονία. Και η αυτοκτονία μπορεί να είναι ατομική αλλά μπορεί να είναι και συλλογική.

Σήμερα εγώ φοβάμαι. Φοβάμαι την συλλογική αυτοκτονία που μπορεί να φέρει αυτή η παράνοια. Θα επικαλεστώ κι εγώ τον Θεό, όχι για να μας φωτίσει αλλά για να βάλει το χέρι του.

Πελεκάνος Ερημικός

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)