ΕΛΕΝΗ ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΗ

Η Ελένη έφυγε πριν λίγες ώρες, την ημέρα που η αγαπημένη της Ελενίτσα, η εγγονή της, συμπλήρωνε τα έξη της χρόνια.

Τι να πρωτοθυμηθώ από μια αληθινή φιλία σαράντα χρόνων! Να θυμηθώ την φίλη, την αγωνίστρια, την απόλυτα ευσυνείδητη κρατική υπάλληλο – αδιάφθορη εφοριακό, την αφοσιωμένη αλλά και λατρεμένη σύζυγο του Νίκου, την ιδανική μάνα της Κατερίνας, την ευτυχισμένη και αγαπημένη γιαγιά της Ελενίτσας;

Θα θυμηθώ αυτό που έχω ξαναγράψει κι έτσι κανείς δε θα με κατηγορήσει για νεκροκόλακα : Το σπίτι της Ελένης και του Νίκου ήταν πάντα ανοιχτό και το τραπέζι στρωμένο, στην κυριολεξία μέρα και νύχτα, για να υποδεχτεί φίλους, συγγενείς, γείτονες και περαστικούς. Τους καινούργιους φίλους μου τους περνούσα πρώτα μια βόλτα από την Ελένη και το Νίκο. Οι συναγωνιστές της ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ το γνωρίζουν καλά.

Από όλα τα χαρακτηριστικά της Ελένης και τις αρετές της, την καλοσύνη, την απλότητα, την ευθύτητα, την ειλικρίνεια, την ευφυΐα αλλά και από τη μεγάλη ανθρώπινη προσφορά της, την παραπάνω δεκαρούλα που έλεγε ο Δημήτρης Χατζής, ξεχωρίζω τη μάνα Ελένη. Τη μάνα που δε γέννησε απλά την Κατερίνα. Της πρόσφερε αληθινή ζωή μεγαλώνοντάς την μ’ εκείνη την ιδιοφυή φροντίδα που ελάχιστοι γονείς έχουν. Αν ήθελα να δώσω βραβείο στον πιο επιτυχημένο γονέα από τους ανθρώπους που γνώρισα θα το έδινα χωρίς δεύτερη σκέψη στην Ελένη.

Θηρίον