Στου καιρού το γύρισμα, ας κρατηθούμε...

Φίλες και φίλοι:

Όσες και όσοι περνάτε από τούτο το ερασιτεχνικό μικρό blog μας. Παλιοί σύντροφοι, φίλοι, γνωστοί…

Οι μέρες είναι δύσκολες για ολοένα και περισσότερους συνανθρώπους μας.

Οι μέρες που έρχονται θα είναι ακόμα πιο οδυνηρές.

Άνθρωποι που μέχρι σήμερα ήταν αυτάρκεις, περήφανοι κι αξιοπρεπείς, που τα βόλευαν τέλος πάντων με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τώρα δεν τα καταφέρνουν.

Λόγω της δουλειάς μου, (δικηγόρος), βλέπω γύρω μου την απόγνωση να φουντώνει. Βλέπω στα βλέμματα, στις λέξεις, στο σκύψιμο των ώμων μια βουβή έκκληση που λέει «χρειάζομαι μια βοήθεια, δεν τα βγάζω πέρα».

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο οικονομικό. Είναι πάνω από όλα ψυχολογικό. Είναι πρόβλημα δομικό, που σαρώνει σιγά – σιγά ακόμα και τα σταθερότερα μπουντέλια της κοινωνίας που χτίσαμε ως εδώ…

Η κρίση χτυπά κάθε πόρτα. Χτυπά και ανθρώπους δικούς μας, ακόμα και τους πιο «ευκατάστατους» από εμάς.

Η κρίση έχει αρχίσει και σκοτώνει.

Αν κάποτε, μικροί και γεμάτοι ελπίδες της νιότης αφιερώσαμε χρόνο, χρήμα, διάθεση και αγάπη για μια κοινωνία που θέλαμε και που όμως δεν ήρθε,

Αν κάποτε ελπίσαμε και πολεμήσαμε για την ελπίδα μας αυτή, από όποιο μετερίζι ο καθένας από μας,

Σήμερα πρέπει να βρούμε το κουράγιο και την τόλμη να πιάσουμε το νήμα από εκεί που κάποτε το αφήσαμε.

Δεν μας ενδιαφέρει ποιος φταίει, τι φταίει, ποιος πρέπει να πληρώσει και ποιος πρέπει να δικαιωθεί.

Μόνο μας μέλημα ας είναι ο άνθρωπος που δοκιμάζεται με τον πιο άγριο τρόπο σε μια κοινωνία που τείνει να πάρει τα χαρακτηριστικά της ζούγκλας.

Δύναμή μας είναι μόνο η ενότητα, η αλληλεγγύη και η προσφορά του ενός στον άλλο.

Διαφορετικά θα μας πάρει ο διάολος όλους.

Κάνω λοιπόν μια έκκληση, όπως παλιά, όπως κάθε φορά, έτσι και τώρα, τούτη εδώ η μικρή γωνιά μας, η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, να βγει και πάλι μπροστά.

Να ενώσουμε δυνάμεις, χέρια, καρδιές.

Υπάρχουν χιλιάδες τρόποι βοήθειας, αλληλεγγύης και προσφοράς του ενός στον άλλο.

Ας δούμε λοιπόν τί και πώς…

Ήδη άνθρωποί μας βρίσκονται σε κίνδυνο ζωής…

Κ.Λ.