Η ΤΩΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ

Ο Ολυμπιακός που είδαμε στα παιχνίδια με Άρσεναλ και ΠΑΟΚ ήταν σίγουρα βελτιωμένος. Πού συνίσταται η βελτίωση;

α. Στα τρεξίματα και στις αμυντικές επιστροφές. Βέβαια εδώ χρειάζεται περαιτέρω βελτίωση γιατί ο Ολυμπιακός είναι ομάδα που πιέζει και ανεβάζει πολλούς παίχτες στην επίθεση, συνεπώς θέλει και τρεξίματα και ταχύτατες επιστροφές.

β. Στην κυκλοφορία της μπάλας και στους αυτοματισμούς.

γ. Στο φορμάρισμα βασικών του παικτών. Τοροσίδης, Φουστέρ, Ιμπαγάσα, Τζιμπούρ, Φέισα, Μέλμπεργκ, Ορμπάιτ, έχουν βρει πια τα πατήματά τους. Ακόμη κι ο Μακούν που ήταν άφαντος, με τον ΠΑΟΚ ήταν καλός στο ρόλο που τον προορίζει ο Ερνέστο.

Σε τι όμως είναι ακόμη πίσω ο Ολυμπιακός;

α. Ο τερματοφύλακας δεν έχει καταφέρει να εμπνεύσει εμπιστοσύνη, μάλλον ούτε στους συμπαίκτες του. Δεν εκπέμπει τη σιγουριά του Αντώνη, χωρίς να θέλω να αναφερθώ σε επιμέρους στοιχεία. Από το τέλος της περασμένης σεζόν υποστήριζα την παραμονή του Πάρντο γιατί είχε καταφέρει σε μεγάλο βαθμό να καλύψει αυτό το θέμα.

β. Η άμυνα δε φαίνεται να έχει πάντα τις άμεσες αντιδράσεις που απαιτούνται στα γεμίσματα των αντιπάλων. Στην προσπάθεια να βγει η μπάλα σωστά γίνεται πολλές φορές κατάχρηση κυκλοφορίας και κοντρόλ σε πολύ επικίνδυνους χώρους.

γ. Το επιθετικό τρανζίσιον είναι προβληματικό. Στο ματς με τον ΠΑΟΚ κερδίθηκαν πολλές μπαλιές στο κέντρο ενώ ο αντίπαλος είχε φορτώσει την επίθεση αλλά η καθυστέρηση στην προώθηση αδυνάτισε τις πιθανότητες αιφνιδιασμού.

δ. Υπάρχει ένα πρόβλημα στη συμπεριφορά των επιθετικών παικτών που άλλοτε λειτουργούν ατομιστικά θέλοντας να τελειώσουν μόνοι τους επιθέσεις ενώ ο συμπαίκτης είναι σε καλύτερη θέση και άλλοτε κάνουν κατάχρηση πάσας ενώ χρειάζεται άμεση εκτέλεση. Βέβαια, αυτό το τελευταίο το παρουσιάζει και η Μπαρτσελόνα (sic).

Θηρίον το Αλύπητον