ΜΠΟΓΡΗΣ : ΠΟΥ ΠΑΣ ΚΑΗΜΕΝΕ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟ!

Και τώρα που έγραψα για Ζήση, θυμήθηκα έναν άλλο μπασκετμπολίστα, το νεοσσό Μπόγρη, τον αντίποδα του Ζήση.

Ο Μπόγρης, προφανώς, δεν έχει το μυαλουδάκι του στο μπάσκετ. Το έχει στις πίστες των σκυλάδικων και στις ωραίες πλην ώριμες αοιδές.

Βέβαια για τη μπασκετική του στασιμότητα, την οποία τιμώρησε ο φυλακόβιος με την πυξ λαξ αποπομπή του από το βάζελο, δεν φταίνε τα ξενύχτια και τα γκομενιλίκια αλλά οι ελληνοαμερικάνοι. Όπως και για το άλλο καλόπαιδο με την τυπωμένη σημαία, αυτόν που στα δεκάξη του εθεωρείτο το μέγιστο ταλέντο και που πέρασε τα καλύτερα χρόνια της μπασκετικής ηλικίας στον πάγκο, έφταιγαν οι "ελληνοποιημένοι".

Αυτά τα παιδάκια που θέλανε λεφτά χωρίς δουλειά και χωρίς ανταγωνισμό, κατά τα ελληνικά πρότυπα, τα είχε ξεφωνίσει ο τρισμέγιστος Νίκος Γκάλης όταν είπε ότι έγινε αυτός που έγινε γιατί ανταγωνίστηκε τους καλύτερους. Τους μαύρους αθληταράδες στις μπασκετικές αλάνες του Μπρονξ.

Θηρίον το Αλύπητον