37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ

8 σχόλια:

"ΣΑΛΩΝΙΤΗΣ" είπε...

Οι επιθετικοί προσδιορισμοί στη λέξη "θάνατος" είναι, δυστυχώς, μόνο για τον εξορκισμό της!

Don Aera Patera είπε...

Και όμως φίλε μου. Υπάρχει ο ήρεμος θάνατος στο κρεβάτι σου, με ένα αγαπημένο χέρι να σφίγγει το δικό σου και υπάρχει ο φριχτός θάνατος μέσα στον τρόμο της μάχης, της πυρκαγιάς, του σεισμού ή του ναυαγίου.

Υπάρχει και ο θάνατος που αποφασίζεις εσύ, όπως της Οφηλίας του πίνακα.

"ΣΑΛΩΝΙΤΗΣ" είπε...

Ναι! Αλλά, θάνατος!!!

ΤΕΩΣ Σ. είπε...

Τον επιθετικο προσδιορισμο τον δινει παντα "αυτοs ¨που μενει πισω" χωριs κατ αναγκη να ταυτιζεται με αυτον που θα προσεδιδε για τον εαυτο του, αν ειχε την δυνατοτητα ο θανωνταs.
Εξαιρεση αποτελουν οι αυτοχειρεs
οπου ανεξαρτητα με τι τουs ωθει,
επιλεγουν τον χρονο και τον τροπο του μοιραιου.
(βλεπε Οφηλια)

"ΣΑΛΩΝΙΤΗΣ" είπε...

Ρε, δε με παρατάτε, Σαββατιάτικα! Πάω Αράχωβα και Παρνασσό!

ΤΕΩΣ Σ. είπε...

Eγω παλι θα ψαξω για να ξαναδω τον Θανατο του εμπορακου.

Υ.Γ. Καλα να περασειs Σαλωνιτη!!!

Λυσάνιος είπε...

Ο καθείς πεθαίνει μόνος του.
Δηλαδή ούτε ένας τελευταίος καφές με παρέα δεν μένει...

"ΣΑΛΩΝΙΤΗΣ" είπε...

@ Λυσάνιος:
Αμήν!

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)