37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

ΣΕ ΒΡΗΚΑ ΠΑΛΙ ΣΤΟΥΣ ΜΠΑΞΕΔΕΣ!

Μη στενοχωριέστε σύγγαυροι. Δεν έχασε ο λατρεμένος μας παππούλης. Ο Γιαννάκης έχασε.

Α και κάτι ακόμα. Τα παλτουδάκια που σας είχα τάξει, Μαρμαρωμένος και Βαλεντίνος πώς σας φάνηκαν;

Don Aera Patera

2 σχόλια:

Χα'ι'ιντούκος είπε...

αυτος ο ολυμπιακος δεν βλεπει τελικο ουτε με πυρηνικο τηλεσκοπιο...
ενταξει τα παλτα μαρμαρωμενος/βαλεντινο δεν βοηθανε ποτε και ηταν και τραυματιες. ο μπουρουσης ειχε ιωση. το θεμα ειναι οτι το μπασκετ που παιζουμε επιθετικα στηριζεται ολο σε ενα σπανουλη..και τον εκαστοτε παιχτη που θα βγει(αν βγει) στην πορεια του ματς.
ετσι δεν εχεις σταθερα ανταγωνιστικη ομαδα και δεν μπορεις να προσφερεις και θεαμα.. τα πικ εν ρολ μας τα μπλοκαραν καλα οι τουρκοι και τερμα και οι ψηλοι.τοσο απλα. και αυτος ο τεοντοσιτς ουτε σκια του εαυτου του δεν ειναι πλεον, τον εχει παραχαιδεψει μου φαινεται ο παππους.

η αληθεια ειναι δε οτι με τους ιδιους παιχτες ο γιαννακης δεν θα τα ειχε παει καλυτερα.

Don Aera Patera είπε...

Ο παππούς έχει πρόβλημα με τους παιχταράδες και όχι ο Γιαννάκης. Αυτός δεν ήθελε κλάση και προτίμησε τους μαρμαρωμένους. Τάγραψα από την αρχή, κόντρα σε όλους αυτούς που θεοποιούνε τον παππού. Δε μ' αρέσει η μαγική σκέψη.

Έχω πει πολλές φορές ότι ο παππούς είναι καλός κόουτς αλλά πονηρός και υπερτιμημένος. Καταφέρνει να βγαίνει προς τα έξω ότι οι επιτυχίες είναι δικές του και οι αποτυχίες των π;αιχτών και των προκατόχων του.

Και κάτι ακόμη που με έχει απασχολήσει. Ο παππούς με το που βλέπει ότι σπάει λίγο ο ρυθμός της ομάδας παίρνει time out. Αυτό θάταν καλό αν δεν υπήρχε περιορισμός στα time out ή αν ένα αποτέλεσμα με ας πούμε δέκα πόντους διαφορά δεν μπορούσε να αλλάξει τα τελευταία τρία λεπτά, όπως ήταν παλιά με τις μεγαλύτερες επιθέσεις και το λιγότερο πιεστικό μπάσκετ. Ο Γιαννάκης τα time out τα φύλαγε για το τέλος, εκεί που σύμφωνα μ' αυτόν κρίνεται κατά κανόνα ο αγώνας. Δεν θυμάμαι με τον Γιαννάκη παιχνίδι να προηγείται με τρεις ο Ολυμπιακός ή η Εθνική λίγο πριν το τέλος και να χάνει με δεκατέσσερεις. Μια φορά έγινε τέτοια ανατροπή, όταν ο αντίπαλος που φορούσε πράσινα έπαιζε με οχτώ παίχτες.

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)