ΕΓΩ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ : ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΟΜΑΔΙΚΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ

Στο χώρο του ομαδικού αθλητισμού υπάρχουν φράσεις - κλισέ. Από τις πιο πολυφορεμένες είναι οι σχετικές με το Εγώ και το Εμείς : Να βάλουμε το Εγώ κάτω από το Εμείς, να υποτάξουμε το Εγώ, να εξαφανίσουμε το Εγώ και άλλα ακόμη χειρότερα.

Οι φράσεις αυτές κρύβουν μια τερατώδη παρανόηση. Ταυτίζουν το Εγώ με τον κούφιο εγωισμό, την επίδειξη της εικόνας, το προσωπείο. Το Εγώ δεν είναι τίποτα απ' αυτά. Είναι ο αυτοσυνείδητος εαυτός.

Το πρόβλημα όμως δεν είναι λογικογραμματικό. Η παρανόηση οδηγεί σε λάθος στρατηγική, σε λάθος πράξη. Ένας ταλαντούχος παίχτης καλείται να καταστρέψει την αθλητική του προσωπικότητα για να υποταχτεί τυφλά στο σύστημα.

Ας πούμε ότι έχουμε ένα μπασκετμπολίστα που έχει διείσδυση, σουτ και είναι εξαιρετικός στο ένας εναντίον ενός. Ένας Τζόρνταν, ένας Γκάλης, ένας Κόμπε. Θα υποταχτούν στο σύστημα; Όχι. Θα παίζουν μόνοι τους; Δυο φορές όχι. Οι αθλητές αυτοί αυτοί έχουν έξοχη προσωπικότητα. Πλούσιο Εγώ. Το ζητούμενο λοιπόν είναι να το εμπλουτίσουν ακόμη περισσότερο μέσα από τη συνεργασία. Συνεργασία σε ανώτερο επίπεδο είναι η συνάντηση πλούσιων Εγώ που εμπλουτίζονται ακόμη περισσότερο μέσα από την συνδημιουργία.

Πάρτε το θαύμα της Μπαρτσελόνα. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Τσάβι. Ποδοσφαιριστής που κάνει τα πάντα τέλεια. Το ποδοσφαιρικό του Εγώ εμπλουτίζεται στο έπακρο μέσω της συνεργασίας. Όταν πασάρει τέλεια σε ποδοσφαιριστές ανάλογου Εγώ που ξέρουν πώς να κινηθούν και πού να υποδεχθούν τη μπάλα.

Η γενίκευση είναι αναπόφευκτη. Το σύστημα που απαιτεί υποταγή του Εγώ στην ομάδα έχει όρια και κάποια στιγμή παρακμάζει. Η συνειδητή συνεργασία των Εγώ δεν έχει όρια και είναι ανοιχτή στο μέλλον.

Don Aera Patera