ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ

37 χρόνια μετά... Μια απόπειρα για να θυμηθούμε, να σκεφτούμε, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε. (Πριν από 37 χρόνια ιδρύθηκε η ΠΑΜΚ ΓΚΥΖΗ, μια μικρή οργάνωση μαθητών, στα πλαίσια της τότε ΠΑΜΚ. Τα μέλη της έδεσαν δεσμοί βαθείς, με αντοχή στο χρόνο. Μπορεί οι δρόμοι μας - πολιτικοί και κοινωνικοί - να χώρισαν μετά... Όμως κάπου στο βάθος σιγόκαιγε η λαχτάρα να βρεθούμε ξανά, να μιλήσουμε, να ελπίσουμε... Άλλωστε δεν άλλαξε τίποτε από τότε στις καρδιές μας. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αλλάζουν...)

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

ΑΠΟΣΥΡΣΗ

Η Ελλάδα της απόσυρσης. Ο καθένας στο καβούκι του. Και ο καλός μας ΑπΙφ βρίσκει καταφύγιο στα ξύλα και στα χώματα, στους σκύλους και στις γάτες. Έχει αρχίσει να μην καταλαβαίνει την καρδιά των ανθρώπων. Σε λίγο δεν θα καταλαβαίνει ούτε τη γλώσσα τους.

ΣΣ. Και με την ευκαιρία, Champions League θα δεις στον Τριαντάφυλλο φίλε μου;

Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2012

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΓΡΑΦΟΥΜΕ

Γιατί δεν ομολογούμε πια παρά στον εαυτό μας.

Πελεκάνος Ερημικός

Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΜΕΓΑΛΩΝΩ.

Καταλαβαίνω ότι είμαι μόνος.

Πελεκάνος Ερημικός

Παρασκευή 24 Αυγούστου 2012

MELANCHOLIA


Υποκλίνομαι μπροστά στην ιδιοφυία του Λαρς Φον Τρίερ. Είναι το είδος της ιδιοφυίας που συναντά κανείς σε «διαταραγμένους» όπως ο Νίτσε, ο Βαν Γκογκ, ο Βιτγκενστάιν και φυσικά ο ίδιος ο Φον Τρίερ.

Στο «Δαμάζοντας τα κύματα» ο Φον Τρίερ πραγματεύεται την θυσία χωρίς λογικό αντίκρισμα, την θυσία εν είδει τάματος με μεταφυσική ανταπόδοση, όπως αυτή που βλέπουμε στο ομώνυμο έργο του Ταρκόφσκι αλλά και στη «Νοσταλγία».

Αυτού του είδους η θυσία είναι σχεδόν πάντα παρούσα στον ψυχισμό ανθρώπων με αυτού του είδους την διαταραχή που σήμερα ονομάζουμε διπολική.

Στο «Μεγάλο Αφεντικό», στο «Dogville» και στο «Manderlay», ο Φον Τρίερ καταπιάνεται υπέροχα με την κοινωνική υποκρισία, σε βάθος απρόσιτο από τις συνηθισμένες Μόνιμος σύνδεσμος αναφορές.

Στο «Melancholia», κατά την άποψή μου, ο Φον Τρίερ ξεπερνάει τον εαυτό του. Μέσα σε ένα εκπληκτικό κινηματογραφικό σκηνικό που συναντώνται όλες οι τέχνες, αναφέρεται σε μία άλλη εξωπραγματική ιδιότητα των «διαταραγμένων» : την υπερβατική διαίσθηση που συνδυάζεται με τη σιγουριά για το βάθος των πραγμάτων ή για τα πράγματα που πρόκειται να γίνουν. Ο Φον Τρίερ μας λέει ότι οι διπολικοί είναι προφήτες. Όχι ότι νομίζουν πως είναι. Είναι.

Τα έργα του Φον Τρίερ έχουν τη λάμψη της ιδιοφυίας και την αλήθεια της βιωματικότητας. Γι αυτό και είναι μοναδικά.

Πελεκάνος Ερημικός 

Πέμπτη 16 Αυγούστου 2012

Powered By Blogger

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες

Επισκέψεις (από 01/03/2008, 18:00 μμ)